Dat wil zeggen dat we na ongeveer twee weken in het donker gezeten te hebben, hier op de kamer van nonkel K, eindelijk de moed en het doorzettingsvermogen gevonden hebben om het gesprongen peertje in de lamp aan het plafond te vervangen.

En voor u ons uitlacht: dat was dus niet evident, he! Mijn vriendje stond te balanceren op het bed, terwijl ik voor enige ondersteuning zorgde (en ook een beetje misbruik van de situatie maakte, hihi). De lamp in kwestie was trouwens zo’n papieren bol, populair in de jaren zestig en zeventig. Heel fragiel. Moesten we nog opletten dat we dat ding niet scheurden.

Nuja, eind goed, al goed. The end of a dark affair.