Het Holebifilmfestival is altijd een goeie gelegenheid om films te bekijken die in het commerciële circuit geen kans krijgen. Bovendien werd Der Kreis aangeraden door Kurt Van Eeghem tijdens de openingsavond van het festival. En een goeie love story met obstakels, wie houdt daar niet van?

Ergens moet ik de korte inhoud van deze film verkeerd geïnterpreteerd hebben, want waar ik dacht dat Der Kreis specifiek over de periode van de Tweede Wereldoorlog ging, ligt het zwaartepunt van de film op de naoorlogse jaren in Zürich. Zwitserland was toen één van de weinige Europese landen waar homoseksualiteit niet strafbaar was. Een feit dat uiteraard veel gays aantrok en van Zürich de gay hoofdstad van de wereld maakte. Een klein fait divers waar ik volkomen niet van op de hoogte was. Helaas duren mooie liedjes niet lang en maakt het oogluikend toestaan van homoseksualiteit plaats voor repressie wanneer er zich enkele ophefmakende moorden voordoen in het milieu van Der Kris, een homo-magazine.

Hoewel Der Kreis me de ganse 102 minuten wist te boeien en de love story en de tijdsperiode heel erg geloofwaardig uitgebeeld werden, werd naar mijn mening de flow van de film te vaak onderbroken door de interviews met de twee hoofdpersonages (de film is gebaseerd op waargebeurde feiten). Prachtig dat beide heren na al die jaren samen oud geworden zijn (ze waren zelfs het eerste homokoppel dat trouwde in Zürich), maar door de interviews tussen de re-enactments heen te weven, geraakte ik nooit volledig in het verhaal. Een verhaal dat trouwens met recht en reden verfilmd werd! Prachtige love story mét een happy end. Een lichtpuntje in deze donkere dagen waarin het terrorisme hoogtij viert.

Oja, eervolle vermelding voor de kortfilm ‘Primavera rosa en el Kremlin’. We kunnen er niet genoeg aan herinnerd worden hoe schandalig de behandeling van holebi’s in het Rusland van Poetin wel niet is.