Gisteren zijn mijn vriendje en ik nog eens in de bioscoop geraakt. In mijn ideale wereld zouden we wekelijks een film op groot scherm zien, helaas, in de echte wereld worden we hiervan weerhouden door banale trivialiteiten als tijdgebrek. En die ene keer dat we dan in de bioscoop geraken, valt de film toch wel niet tegen, zeker.

Misschien komt het doordat we de boeken niet gelezen hebben (ik heb mij altijd wat afzijdig gehouden van heel die Harry Potter-heisa, simpelweg omdat ik de hype rond dat boek moeilijk kon geloven), want ik had moeite om mij in de personages in te leven en soms gewoon moeite om de film zelf te volgen. De eerste drie Harry Potter-films hebben we gezien op dvd (met dank aan de vriendin van mijn broertje voor het uitlenen) en de vierde film zijn we daarna in de bioscoop gaan zien. Over de eerste drie films was ik matig enthousiast, maar de vierde vond ik echt goed. De vijfde daarentegen. Ik kan niet meteen de vinger op de wonde leggen, misschien komt het doordat ik het gevoel kreeg dat de film samenhang miste, te veel uit losse fragmenten bestond en te veel personages bevatte, maar zowel mijn vriend als ik kwamen uit de filmzaal met een was-dit-het-nu-gevoel. Als Harry Potter in deze film doodgebliksemd werd door Lord Voldemort himself, zou het mij steenkoud gelaten hebben.

We waren beter naar The Simpsons geweest.