Ik las bij Chelone en Aïda twee interessante stukjes over werkloosheid en loon naar werken. Nu moet ik toegeven dat ik op werkvlak niet te klagen heb. Ik had mijn eerste contract op zak voordat ik afgestudeerd was en heb sindsdien nog geen dag zonder job gezeten. Ik werk  in een erg jobzekere sector, dus de huidige crisis doet me weinig.

Ik heb altijd gezegd dat als ik ooit werkloos zou worden en niet dadelijk een geschikte job zou vinden, ik interimarbeid zou doen. Maar tegen welke prijs? Een shopmanager die 1700 euro bruto verdient? Moeilijk om te geloven. Dertig euro meer verdienen om van een halftime job naar een fulltime te gaan? Neen, dat gaat mij toch ook net iets te ver. Dat iedereen gezien de huidige economische omstandigheden wat moet inleveren, daar kan ik inkomen, maar men moet wel redelijk blijven…