Auto’s aansteken is zo passé, probeer het eens met een fiets.

11 november is meer dan gewoon een dagje vrijaf (hoewel ik natuurlijk zeer blij ben met een dagje vrij). Het is in de eerste plaats de dag waarop we het einde van de Grote Oorlog herdenken. Na vier jaren van ellende en bloedvergieten in de loopgraven, tekende een Duits minister op 11e van de 11e 1918 om 11 over 11 uur in een treinwagon te Compiègne de overgave. Een oorlog die negen miljoen doden eiste. Genoeg om hier even bij stil te staan.

Draag je steentje bij aan het verbannen van armoede en ellende en teken deze petitie: 11.11.11 verzoekschrift. Opdat de Millenniumdoelstellingen geen loze woorden zouden zijn.

Via Pietel.

Het ziet ernaar uit dat Ellen Johnson-Sirleaf de Liberiaanse verkiezingen heeft gewonnen. Als de mannen Afrika niet uit het slop gehaald krijgen, dan moeten de vrouwen het maar doen. Girl Power! 😉

Het USO reisconcert was geweldig! Ik heb genoten van de eerste tot de laatste noot. En ik was niet de enige. De PDS zat stampvol, volledig uitverkocht. Alleen jammer dat mijn handen nu zeer doen van het klappen. 😉

Voor de klanten van de INNO dan toch. Kerstbomen, kerstballen, kerstlichtjes, kerstslingers, kerstmannen, kerstengels, kerststallen, you name it, they’ve got it. Grote afwezige in al deze kerstvreugde is Sinterklaas. Wat is er met onze goedheilige man gebeurd? Heeft hij het te zeer naar zijn zin in Spanje om nog af te zakken naar België? Voelt hij zich in zijn gat gebeten door die olijke dikkerd in het Coca Cola-rode pakje, die zijn haarstijl en vrijgevigheid probeert te imiteren? Of is het dan toch de reumatiek die toeslaat?

Daarom deze bede:
Sint, laat u niet afschrikken door al dat kerstgeweld! Vergeet de Belgische kindjes niet. Mijn schoentje staat alvast klaar, want, lieve Sint, dit jaar ben ik superbraaf geweest. En wie zoet is, krijgt lekkers…

‘k Was deze ochtend niet echt in topvorm, dus geen foto’s van uw reporter ter plaatse. Maar voor wie het interesseert: er staan groene mannetjes aan de ingang van de Belgacomtoren in Brussel Noord. Het is me niet heel duidelijk waartegen ze staken, maar op één van de borden stond iets over ontslagen.

Bij deze bent u, trouwe lezer, weer helemaal op de hoogte van de spannende gebeurtenissen alhier in Brussel. 😉

Deze ochtend heb ik serieus last van het “day after”-syndroom (een combinatie van slaapgebrek en Chinese saké). Gisteren iets gaan eten samen met de alumni en de huidige medewerkers van mijn studentenvereniging (aanrader voor mensen met grote honger: de Wok Dynasty in Heverlee, wokken à volonté voor twintig euro). Het was heel leuk de anciens terug te zien en te horen waar ze momenteel mee bezig zijn. En tja, ondanks mijn goeie voornemens om toch zeker op tijd door te gaan, ben ik weer blijven plakken. Want aja, “je gaat toch nog iets mee drinken, zeker?”

Ik heb een zwak karakter…