Is te vergelijken met de tanden van een zaag |\|\|\|\ : hoe dichterbij het examen komt, hoe meer mijn humeur daalt richting vriespunt. Met als absolute dieptepunt de dag voor het examen. Waarop ik meestal nog bergen moet verzetten en denk dat het allemaal nooit zal lukken. En dan komt het examen en zodra dat achter de rug is, schiet mijn humeur weer als een pijl de lucht in. Om vervolgens weer langzaam af te dalen naar min twintig. En zo voort en zo verder.

En wie is het grootste slachtoffer in dit ganse verhaal? Mijn arme vriend die mijn stemmingswisselingen moet verduren en die ondanks mijn gezeur steeds blijft proberen mij op te beuren. Goed in bed en een peperkoeken hartje, ik heb toch maar geboft. 😉

Is niet leuk. Vooral niet als je in de voormiddag een examen hebt en in de namiddag alweer op het werk verwacht wordt voor een erg belangrijke vergadering.

So much to do, so little time.

Net de luistertest van Italiaans achter de rug. Niet geweldig goed, maar wel goed genoeg om erdoor te zijn. Ik ben net ook keihard tot het besef gekomen dat ik eigenlijk gewoon geen tijd heb om voor het schriftelijk en mondeling examen van Italiaans te blokken. Het schriftelijk examen volgende week valt net op dezelfde dag als een (naar men mij heeft verteld) heel moeilijk examen van rechten en het examen van Italiaans verzetten ging niet, want het inhaalexamen valt samen met mijn laatste examen van rechten. Ik ga dit jaar dus zonder woordenschat en zonder grammatica naar het examen moeten gaan en dan maar hopen dat ik mij nog genoeg herinner van de lessen.

Beetje veel hooi op mijn vork genomen, vrees ik.

Wie helpt onze regering uit de nood?

Vandaag ben ik tussen het blokken door nog eens gaan werken. Mijn collega’s hadden mij blijkbaar erg gemist, want ik heb geen vijf minuten rustig achter mijn bureau gezeten. Oh well, ‘t is leuk om je nuttig te voelen. 😉

PASADENA – De sonde Stardust is zondag om 11.12 uur Belgische tijd geland in de woestijn van de Amerikaanse staat Utah, met aan boord een waardevolle lading komeet- en interstellair stof.

Hoe cool moet het wel niet zijn om aan zo’n project mee te werken?

Wel, ik heb er een aangenaam ontspannende ochtend opzitten. Naar de tekenles geweest (waar iedereen mij vroeg of ik niet moest blokken, thanks guys and girls om mij daaraan te herinneren!), alwaar ik snoepjes getekend heb met pastelkrijt op een zwarte achtergrond. Het resultaat was bij iedereen heel geslaagd. Zijn die vieze dingen vol met kleur- en smaakstoffen toch nog ergens goed voor.

En daarna ben ik even over het marktje met ambachtelijke producten in de Brusselsestraat gelopen. Wat meloenen gekocht en (ik kon het niet laten) een nieuwe handtas van buffelleer. De verkoper aan het kraampje bezwoer mij dat de tas “alleen maar mooier zou worden door ze veel te dragen”. Eerst zien en dan geloven. Nuja, voor vijfentwintig euro kan een mens niet sukkelen, he?

En nu de rest van de dag keihard blokken!

Yep, het is er dan toch van gekomen. Ik heb hem zien vallen van de Empire State Building. En daarna was hij helemaal dood.

En wat vond ik van de film? Wel, in hetzelfde bedje ziek als RoTK: te lang en met een slot waar geen einde aan schijnt te komen. Valt ie of valt ie niet? Ik heb er verdorie hoogtevrees van gekregen. En een plaatsvervangende longontsteking. In het putje van de winter in je negligé rondlopen, dat kan niet gezond zijn. En mijn vriend gaat vannacht zeker nachtmerries hebben van vieze insecten die over zijn lijf krioelen. 😉

Verder vond ik dat de CG toch wel heel erg in het oog sprongen. Ik zat duidelijk niet genoeg in het verhaal om daarover te kunnen stappen. Of misschien ben ik gewoon een nerd, dat kan ook zijn. 😉 De aap zelf vond ik wel heel goed gedaan. Je leeft meer mee met het beest dan met de rest van de doorboorde, verpletterde, verdronken,… mensjes in de film. En da’s natuurlijk net de bedoeling.

Je krijgt alleszins waar voor je geld. Jurassic Parc, Titanic (dat slot! Leonardo is een tweede keer verdronken), Arachnophobia en Lord of the Rings all in one. Peter Jackson zal het verdorie moeilijk hebben om een nog spectaculairder scenario te vinden.

Ach, ik heb mij geamuseerd en dat is in stressvolle tijden als deze natuurlijk het belangrijkste. Tijdens een paar achtervolgingsscènes heb ik ook keihard moeten lachen, alleen weet ik niet of dat de bedoeling was. Maar een film die mij doet lachen, die moet wel de moeite zijn. Alleen blijf ik erbij: drie uur Kong is van het goeie te veel.

Bye bye, Vlaams frequentieplan. Lang leve de illegaliteit!

Lees ook het artikel op lvb.net.

En verlies daarbij uw leven. Maar niet getreurd, wie tijdens de hadj sterft, gaat rechtstreeks naar de hemel.