Ik ben al meer dan een week van plan om een kort samenvattinkje te schrijven van ons bezoek aan vrienden in Den Haag, maar het kwam er niet van. Bij deze is dat dus rechtgezet.

Zaterdag op tijd vertrokken vanuit Leuven en twee uurtjes later stonden we al aan het huurhuisje van onze gastheer en gastvrouw. Zelfs de omleiding was er niet in geslaagd ons van de wijs te brengen. Gezellig samen gegeten, al dadelijk een flesje wijn gekraakt en de stemming zat er goed in. ‘t Was ondertussen al bijna een jaar geleden dat we L en E nog eens gezien hadden. Tja, een ritje naar Den Haag, dat onderneem je natuurlijk niet elke dag.

Na de middag zijn we wat gaan rondslenteren in Den Haag. Persoonlijk hoogtepunt voor mij: het Internationaal Gerechtshof. Vanop een afstandje bewonderd, want we mochten er natuurlijk niet in. Het was er erg rustig. Alleen een volhardende protesteerder van de Falun Gong stond eenzaam met zijn spandoek op het plein voor het Gerechtshof.

Enkele koffietjes later (niet voor mij, want ik lust dat niet, maar onze gastvrouw had een lichte caffeïneverslaging) was het tijd voor het avondeten. L en E hadden gereserveerd in restaurant It rains fishes. Een goeie keuze, want de visgerechten waren werkelijk subliem. Alleen de witte wijn viel mij wat tegen. Te zoet naar mijn smaak. We hebben het na het eten niet meer al te laat gemaakt, zodat we allemaal voor middernacht in bed lagen.

De volgende dag uitgebreid ontbeten en daarna vertrokken naar Delft, een schattig stadje met ongelooflijk veel kerken per vierkante meter. Gekuierd, een koffietje gedronken, gesjellig. ‘s Middags een pannenkoekje gegeten en daarna naar het strand. Lekker uitwaaien en de kitesurfers bewonderen. Dat lijkt me nu nog eens een leuke sport. Vooral die kick die je krijgt al je sprongen maakt en door de lucht vliegt. Alleen hebben we wel erg veel surfers nogal pijnlijke landingen zien maken.

We sloten ons bezoekje af met een eenvoudige maaltijd bij L en E thuis. “Eenvoudig” volgens L en E, want ik zou mij, met mijn beperkte kookkunsten, niet aan geflambeerde scampi durven wagen. Het smaakte alleszins hemels.

Een paar foto’s van ons weekendje:

Deze ochtend toen ik uit het station kwam, regende het zowaar. Een verfrissende gewaarwording.

Eén ding staat vast: volgend jaar zorg ik dat ik vrijaf heb de dag nadat ik naar de Gentse Feesten ga. En dan feest ik tot de zon opkomt.

‘k Ga, als ik seffens middagpauze heb, wat in de zon warmte moeten gaan opzuigen. Met mijn slaapkop deze ochtend (god zij dank had de trein vertraging, want anders had ik hem gemist) ben ik vergeten een truitje mee te nemen en zit ik hier nu al de ganse voormiddag te bibberen. Lang leve de airco!

‘t Is weer allemaal kommer ende kwel als je de kranten openslaat. Aanslagen in India, tsunami op Java, oorlog in Libanon en Israël, kleine jongetjes die ontvoerd worden en in coma geslagen worden. Pfft, soms heb ik echt geen zin om ‘s ochtends de kranten door te nemen.

Die laatste cocktail op het terras van de Rodins, gisteren iets na middernacht. ‘k Vrees dat ik niet echt in bloedvorm ga zijn voor ons avondje Gentse feesten met Peter, Lynn en Joke.

Hier achter mij. Die landschapsbureaus toch.

Het conflict tussen Israël en Libanon gezien door de ogen van bloggers.
Opgevist uit de commentaren.

Deze post is opgedragen aan de buschauffeur die het nodig vond mij bijna van mijn sokken te rijden op het zebrapad. Hebben ze u tijdens de verkeersles nooit geleerd wat die witte geschilderde strepen op straat willen zeggen?

Zo, het weekend is naar aloude gewoonte weer voorbij gevlogen. Gelukkig hadden we ons voorgenomen het dit weekend wat kalmer aan te doen. Kwestie van nog wat energie over te houden voor de komende week (Gentse feesten + weekendje Ardennen).

Zaterdag begonnen met een lekkere brunch op het terrasje van de PurPur. Hun gegrilde broodjes zijn echt om duimen en vingers bij af te likken. Toevallig zat op datzelfde terras een oudcollega van mijn vriend, die duidelijk van hetzelfde gedacht was. Wat bijgepraat, het nieuwe kapsel van de oudcollega bewonderd (het oude was toch beter) en daarna zelf de tanden in onze maaltijd gezet.

Een paar stripjes gekocht bij het Besloten Land als leesvoer voor onderweg (tegenwoordig heb ik geen last meer van wagenziekte en om mijn chauffeur niet al te zeer lastig te vallen, houd ik mij tijdens lange ritten bezig met lezen) en op naar Spa!

Het hotel bleek piekfijn in orde te zijn. Vlak langs de funiculaire die toegang geeft tot de splinternieuwe Thermen. De namiddag brachten we door wandelend in Spa zelf (met dank aan het plannetje ons ter beschikking gesteld door de toeristische dienst) en in de bossen rondom. Spa is best een mooie stad, maar er hangt een aura van vergane glorie rond de meeste historische gebouwen. Bovendien is het jammer dat het stadscentrum doorsneden wordt door een veel te drukke weg. Terrasjes doen tussen de uitlaatgassen is niet zo gezellig (niet dat de Hollandse toeristen zich daardoor lieten tegenhouden).

‘s Avonds stond er een driegangenmenu in ons hotel op het programma. Om duimen en vingers en nog wat lichaamsdelen bij af te likken. En een lekkere maaltijd is niet compleet zonder een aperitiefje en een goeie fles wijn. Laat ons zeggen dat we na het diner behoorlijk vrolijk naar onze kamer zijn gewaggeld (seffens gaan jullie nog denken dat ik een alcoholprobleem heb). Om het eten (en de drank) te laten zakken zijn we met zijn tweetjes gaan uitpuffen in de sauna van het hotel. Zalig: tussen het puffen door tot rust komen door op het dakterras de sterren en elkaar te bewonderen…

De volgende dag een beetje uitgeslapen. Tot negen uur, jawel! Toen werd ik wakker door het geluid van de funiculaire en kon ik toch niet meer slapen. Goed en overvloedig ontbeten en alles bijeengepakt om naar de Thermen, het hoofddoel van ons verblijf in Span te gaan. (Met de nodige stress aan mijn kant, slippers, geen slippers, badjas, geen badjas. Controlefreak, moi?)

Het complex van de Thermen is architecturaal een pareltje. De ligging, bovenop een heuvel die uitkijkt over het stadje Spa, is op zich al moeilijk te overtreffen. Het centrale gedeelte wordt ingenomen door een groot ovaal zwembad onder een hoog dak. Buiten is er een tweede zwembad met allerlei snufjes om het zwemmen leuker te maken. Prachtig!

Eens in het complex hebben we eerst de zwembaden verkend. Vervolgens hebben we een zetel langs het zwembad in beslag genomen. Jongens, het is eeuwen geleden dat ik nog eens met een boekje aan een zwembad heb gelegen. Zalig! Toen we het luieren langs het zwembad moe waren, zijn we het saunacomplex gaan verkennen (ja, mijn poriën zullen nu wel goed gereinigd zijn, denk ik zo). Eerst de sauna met badpak verplicht geprobeerd, maar daar was het nogal druk en bovendien doet een badpak veel van het weldadige effect van een sauna teniet.

De valse schaamte dan maar overboord gegooid (hey, we zijn toch allemaal hetzelfde, niet?) en de naturistische sauna ingestapt. Veel rustiger daar. Al viel het op dat de concentratie piemels er veel hoger lag dan de concentratie borstjes. Jammer voor mijn vriend, had hij alleen maar mij om naar te kijken. 😉 In je blootje in een panoramische sauna met uitzicht op Spa zitten, het is eens iets anders.

Na onze saunabezoekjes zijn we nog wat gaan relaxen in de speciale ontspanningsruimtes. Maar blijkbaar hebben vogelgekwetter, rustgevende muziek, aangepaste zetels en paars licht niet echt een ontspannend effect op mij. Mijn hersencellen gingen gezwind in overdrive en het todolijstje werd alweer afgemalen (mja, blijkbaar is ontspannen een kunst die niet iedereen gegeven is).

Na zo’n zes uur in het complex verbleven te hebben, hadden we het wel gezien. Bovendien begonnen er rare geluiden uit onze magen op te stijgen. Geen zin om nog iets te eten in Spa, dus maar dadelijk doorgereden naar Leuven, culinair centrum van België. 😉 De dag afgesloten met een vegetarische tortilla en twee margarita’s (té gezond leven kan ook niet goed zijn).