Zowel voor mezelf als voor andere mensen.

Onder het motto: ken jezelf.

I’d like me some sushi!

Ik veronderstel dat de persoon die deze typfout gemaakt heeft, er wel een paar nachten niet goed van zal zijn…

En file 49 wordt voorgoed afgesloten.

Jaaaaaaaaaaaaaren geleden dat ik nog eens tijd vrijgemaakt heb om mijn ogen te laten nakijken. En ja, ik weet dat ik dat eigenlijk regelmatiger zou moeten doen. Een mens heeft immers maar één paar ogen. Wonderlijk genoeg deed het bezoekje aan de oogarts erg vertrouwd aan. Nog steeds veel te kleine lettertjes op een schermpje waar ik onmogelijk iets van kon maken, nog steeds verblindende lichtjes in mijn ogen en de oogdruppeltjes waren natuurlijk ook weer van de partij.

Nu, het goede nieuws is dat mijn ogen en lenzen nog perfect in orde zijn. Het slechte nieuws is dat ik mij weer een nieuw paar lenzen kan aanschaffen, want jawel, mijn zicht is er op achteruit gegaan. Geen grote verrassing, want ik kon al een tijdje de kleine lettertjes in de ppt-presentaties niet meer lezen. En achja, een halfje meer of minder, als je al zo slecht ziet als ik, dan lig je daar niet echt meer wakker van.

Sinds een maand of zo heeft de studentenvereniging waar ik lid van ben (verdorie, da’s toch wel lang om te typen, misschien afkorten tot SVWILVB ;-)) zware problemen met een ex-medewerker. Deze ex-medewerker vindt het gepast om backdoors te installeren op onze machines, onze machines te rooten, kernel exploits uit te proberen,… Enfin om een lang verhaal kort te maken, ons het leven goed zuur te maken. Ik ga hier niet verder ingaan op de beweegredenen van deze ex-medewerker. Het volstaat te zeggen dat ik zijn redenen totaal belachelijk vind.

Nu, moest dit een gewoon geval zijn, dan sloten we zijn account af, dienden we een klacht in bij de KULeuven en daarmee was de kous af. Probleem is dat deze ex-medewerker een personeelslid is van de KULeuven en wij als klein studentenvereniginkje wat infrastructuur betreft nogal afhankelijk zijn van de KUL. Wat het hele geval al iets delicater maakt. Bovendien is deze ex-medewerker een vriend van mij en als we een officiële klacht indienen, kan dit misschien gevolgen hebben voor zijn verdere carrière en hoogstwaarschijnlijk ook voor de verdere vriendschap.

Een netelige situatie, dus. Bijna de hele voormiddag zitten rondbellen om een geschikte oplossing voor dit probleem te vinden. Machines die crashen omdat iemand expres kernel panics veroorzaakt zijn namelijk niet om mee te lachen. Gelukkig kreeg ik her en der wat goeie raad ingefluisterd en toen was het tijd voor het spreekwoordelijke konijn uit de witte hoed.

Even gebeld met een Zeer Belangrijk Persoon binnen de KUL. Iemand waarmee ik ook in professionele context te maken heb. En deze Zeer Belangrijk Persoon ging eens officieus wat gesprekken voeren her en der met andere Zeer Belangrijke Personen. Om zo tot een goeie oplossing te komen zonder de piste “officiële klacht” te moeten bewandelen.

Het wordt afwachten wat het uiteindelijke resultaat hiervan zal zijn, maar hopelijk komt onze losgeslagen ex-medewerker nu tot inkeer.

En zo heeft yab voor het eerst in haar leven nuttig gebruik gemaakt van haar “netwerk”. 😉 Woehoe!

PS: Sorry voor de wat cryptische post. Het is niet altijd even evident om anonimiteit te garanderen.

Is niet altijd een goede zaak.

Oja, de Zeer Belangrijke Vergadering van deze ochtend is goed verlopen. Er vallen geend doden of gewonden te betreuren. 😉

Het zal je maar overkomen. Je koopt een flesje water, neemt een slok en het volgende moment kunnen ze je met zware inwendige brandwonden afvoeren naar het ziekenhuis. Ik zal alleszins de komende tijd met héél kleine slokjes van mijn flesje Spa drinken.

Link.