‘k Was deze ochtend niet echt in topvorm, dus geen foto’s van uw reporter ter plaatse. Maar voor wie het interesseert: er staan groene mannetjes aan de ingang van de Belgacomtoren in Brussel Noord. Het is me niet heel duidelijk waartegen ze staken, maar op één van de borden stond iets over ontslagen.

Bij deze bent u, trouwe lezer, weer helemaal op de hoogte van de spannende gebeurtenissen alhier in Brussel. 😉

Deze ochtend heb ik serieus last van het “day after”-syndroom (een combinatie van slaapgebrek en Chinese saké). Gisteren iets gaan eten samen met de alumni en de huidige medewerkers van mijn studentenvereniging (aanrader voor mensen met grote honger: de Wok Dynasty in Heverlee, wokken à volonté voor twintig euro). Het was heel leuk de anciens terug te zien en te horen waar ze momenteel mee bezig zijn. En tja, ondanks mijn goeie voornemens om toch zeker op tijd door te gaan, ben ik weer blijven plakken. Want aja, “je gaat toch nog iets mee drinken, zeker?”

Ik heb een zwak karakter…

Een nieuwe digitaal initiatief van de stad Leuven: Leuven over Leuven is een wikiblog voor Leuvenaars, geschreven door Leuvenaars. Momenteel vallen er nog niet veel artikels te rapen (24 om exact te zijn), maar het aantal artikels zal ongetwijfeld snel toenemen als er meer Leuvenaars zich engageren om een stukje te schrijven.

Ik ben alvast benieuwd of dit concept zal aanslaan. Afwachten…

In Frankrijk weten ze er jammer genoeg alles van. Het zal je wagen maar wezen.

Omdat het al alweer veel te lang geleden was, ga ik donderdagavond nog eens een streepje klassieke muziek meepikken met een goeie vriendin.

Bij deze wil ik even reclame maken voor dit concert van het USO. Zelf ben ik nooit lid geweest van het USO, maar toen ik nog voltijds studeerde, kende ik redelijk wat mensen die lid waren. Van zodra er weer een concert op stapel stond, kwamen die mensen natuurlijk aan mijn mouw trekken om kaarten te verkopen. En het moet gezegd, het is altijd een groot plezier om naar een USO concert te gaan. Toegegeven, de partituren worden niet steeds foutlous gespeeld, maar dat wordt ruimschoots goed gemaakt door het enthousiasme van de vertolkers. Een goed amateurorkest dat liefde voor muziek uitstraalt, meer moet dat niet zijn.

Jay! Binnen een tiental minuutjes vertrekken we naar de schoonfamilie. En wat staat er op het menu? Pannenkoeken en (late) verjaardagscadeautjes! /me loves pancakes! (Ok, en verjaardagscadeautjes ook wel…)

Is een verschrikkelijk slechte film. Men zegge het voort. Twee uur van mijn leven die ik beter aan nuttiger zaken besteed had.

Mensenrechten zijn voor watjes!

Letterlijk dan.

Kan ik al eens uitslapen omdat het geen tekenles is, dan ben ik natuurlijk weer veel te vroeg wakker! Frustrerend! En het is dubbel zo erg omdat ik gisteren pas rond drie uur in bed lag. Doeme toch.

Nuja, vandaag staat er (buiten winkelen) niet echt iets inspannends op het programma, dus het zal wel lukken. Nog bergen foto’s bewerken, maar daar moet je niet echt wakker voor zijn. Gelukkig was het gisteren heel plezant. Reünie van de mensen met wie ik samen afgestudeerd ben. Ik ben er toch in geslaagd drieëntwintig mensen (en een baby) op te trommelen. Enige minpunt: het restaurant. Ik had er veel van verwacht, maar dat viel dik tegen. Het eten was eigenlijk een beetje te weinig en na drie flessen was hun voorraad plat water al uitgeput. Voeg daarbij nog eens een slechte en onvriendelijke bediening. En tja, dan weet je het wel.

Persoonlijk vind ik dat als je een groep van meer dan twintig personen over de vloer krijgt, je toch wel net dat beetje meer moeite mag doen. Als die mensen tevreden naar huis vertrekken, heb je er waarschijnlijk wat nieuwe klanten bij. Blijkbaar heeft de Worldkitchen klanten genoeg, want veel inspanningen om het ons naar de zin te maken deden ze al niet. Bovendien zaten we een beetje te dicht op mekaar gepakt om comfortabel te zijn.

Jammer, want er zijn mensen die speciaal uit Gent, Antwerpen, ja zelfs Izegem kwamen voor de reünie. Voor de volgende reünie kies ik beslist een ander restaurant uit.