Jongeren die een plot smeden om al moordend door hun school te trekken om wraak te nemen voor vermeende pesterijen, in Amerika is dit jammer genoeg geen scenario voor een film, maar beangstigende realiteit.

North Pole, Alaska
Riverton, Kansas

Wanneer komen er nu eindelijk eens beperkingen op het wapenbezit in Amerika? Jongeren die zo gemakkelijk aan vuurwapens geraken, dat is toch niet normaal. Helaas is de NRA een organisatie zonder scrupules, met veel geld en middelen. My gun, my freedom.

De daders van de moord op Joe Van Holsbeeck zijn hoogstwaarschijnlijk Polen. Is de meerderheid van de Polen niet katholiek?

Uit de Standaard:

Huishouden schenkt meer voldoening dan seks

Huishoudtaken vorm van therapie voor Britse vrouwen

Een meerderheid van de Britse vrouwen beschouwen huishoudelijke taken als een therapie tegen angst, dat blijkt althans uit een enquête die is uitgevoerd door een TV-zender gespecialiseerd in gezondheid. Een derde van de ondervraagde vrouwen verklaren zelfs dat het huishouden doen hen meer voldoening schenkt dan seks.
Zes op de tien ondervraagde vrouwen zeiden dat het huishouden hen helpt ,,om hun leven onder controle te houden” (59%) en dat het ,,een therapie voor de geest” is (60%). Ze verklaarden ook dat ze zich gedeprimeerd voelen als het huis niet op orde is (58%) en geven toe dat slordigheid hun gespannen maakt (59%). Slechts 4% vindt het huishouden doen tijdverlies.

De enquête, waarvan de resultaten vandaag worden gepresenteerd in het The Independent, werd uitgevoerd bij 2000 vrouwen tussen 18 en 80 jaar.

Ik heb deze zin maar liefst drie keer moeten lezen voordat het goed en wel tot mij doordrong wat er stond:

Een derde van de ondervraagde vrouwen verklaren zelfs dat het huishouden doen hen meer voldoening schenkt dan seks.

WTF???? Zijn die Britten zo slechte minnaars of wat?

In plaats van naar de Blogcom in Antwerpen te gaan, zijn mijn asociale ik en mezelf (en nog wat mensen) voor de verandering nog eens naar de film geweest. We kozen Tsotsi uit, omdat er voor de rest eigenlijk niks bijster interessants draaide en die film toch een Oscar en een rits andere prijzen verzameld heeft.

Ik vond Tsotsi een door en door triestige film die de uitzichtloosheid van het leven in de Zuidafrikaanse sloppenwijken pijnlijk goed illustreerde. Er zat hier en daar wel een scène in die naar het melige neigde, maar het ging er nooit over. Ook heel interessant was het taaltje dat gesproken werd in de film. Hier en daar heb ik duidelijk flarden Afrikaans en Engels opgevangen, maar andere uitdrukkingen waren dan weer totaal onbegrijpelijk voor mij. Een vreemd soort mengtaaltje. De muziek was trouwens ook geweldig. Ben aan het overwegen om mij de soundtrack aan te schaffen (de laatste keer dat ik nog eens een cd gekocht heb, moet toch al een goeie zeven jaar geleden zijn).

PS: ‘k Heb niet echt gezocht naar plotholes, maar er zullen er beslist wel een paar ingezeten hebben. 😉

Kijk eens wie wij in Madrid zijn tegengekomen:

Dolfina, de vrucht van een onstuimige one-night-stand van Dolfie, mijn Romeins vriendje.

Jaja, ze heeft wat op zich laten wachten (meer dan een week te laat), maar deze namiddag is het eerste dochtertje van één van mijn beste vrienden geboren. En ze heeft een naam die verrassend goed op de mijne lijkt. Duidelijk mensen met goeie smaak. 😉

Als alles goed gaat, komen ze morgen al naar huis. Eens kijken of we morgen nog een gaatje vinden om even binnen te springen.

Zoals mijn vorige post al aangeeft, ben ik een gigantische fan van alles wat gratis is (hey, wie niet?). Dus toen ik tijdens het wachten in de veel te lange rij aan de VRG-cursusdienst, een affiche opmerkte voor een gratis film ter ere van 10 jaar Challenge, was ik er natuurlijk als de kippen bij om me in te schrijven. En omdat ik soms ook wel een beetje een sympathieke ben, heb ik natuurlijk al mijn vriendjes en vriendinnetjes laten weten dat ze gratis naar de film konden.

Dus stonden wij met een ganse bende (vijftien man of zo) mooi om kwart na zeven aan de Supercity om een goed plekje voor de film te bemachtigen. We waren goed op tijd, dus konden we fijn in het midden zitten. Voor de film werden ook nog eens 10 x 2 filmtickets verloot en ja, natuurlijk hadden drie personen uit ons groepje prijs. Je hebt zo van die dagen waarop alles meezit. 😉 ‘k Heb dan maar snel iemand gechanteerd om mij mee te nemen naar een volgende film met zijn gewonnen duoticket. 😉

En de film zelf? Wel, die was verrassend goed. De acteurs waren subliem. Jodie Foster, Denzel Washington, Willem Dafoe, Clive Owen, het zijn grote namen, die allemaal stuk voor stuk de pannen van het dak speelden. Het script was clever en het heen en weer springen tussen de actie en de daaropvolgende verhoren van de verdachten was goed gedaan. Er zaten zelfs enkele zeer komische momenten in de film. Geen flauwe grapjes zoals je vaak tegenkomt in een actiefilm, maar slimme observaties. Het grappigste moment van de film: de Sikh die men voor een Arabier houdt. Geweldig. (En ik ben echt een moeilijke als het op filmhumor aankomt.)

Niets dan lovende woorden voor Inside Man, dus. Gaat dat zien, u zal het zich niet beklagen.

Om de avond in stijl af te sluiten, zijn we dan nog een terrasje op de Oude Markt gaan doen (lang leve het warmere weer). Alwaar ik opeens een beetje in vakantiesfeer geraakte en uit pure zottigheid een fles Cava bestelde. Meer plezier met bubbels. 😉

Alleen het uit-het-bed-raken vanmorgen was ietsje pijnlijker.

Gisteren ben ik voor mijn werk naar dit event geweest. Helaas was het geen onverdeeld succes. Ware het niet voor de knappe hostessen (jaja, IT is nog steeds een mannenwereld), het overheerlijke eten (zalm! sushi! wokgerechten!), de leuke foto van mij en mijn collega, ter plekke geprint en van een mooi Out of the Box-kadertje voorzien, de aanwezige massagezetels, het leuke puzzeltje van Belgacom, de muntjes van Comparex en de rijkelijk vloeiende wijn, ‘t zou beslist een flop geweest zijn.

Allez, ‘t is te zeggen, ‘k heb mij dus wel goed geamuseerd, maar veel heb ik er niet van opgestoken. De sprekers waren niet allemaal even begeesterend (ik blijf beleefd) en de timing van het hele event liep al van bij het begin in het honderd. Bij de parallelle tracks was het daardoor onmogelijk om tussendoor van track te wisselen.

De locate was ook alles behalve ideaal. Nog nooit een zaal met zo’n verschrikkelijke akoestiek meegemaakt. Het was bij tijd en wijlen gewoon onmogelijk om de sprekers te verstaan door al het randlawaai dat aanwezig was. Randlawaai dat voor een deel veroorzaakt werd door de aanwezigen die liever wat babbelden onder het genot van een tas koffie of een glaasje wijn dan naar de presentaties te luisteren.

Bij de parallelle tracks kon je ook gezellig meeluisteren naar wat er in de aangrenzende tracks verteld werd. De verschillende ruimten waren namelijk alleen maar door een gordijn van mekaar gescheiden, wat niet echt bevorderlijk is voor een goeie geluidsisolatie. Zeer pijnlijk.

Als afsluiten was er nog een mystery gast aangekondigd en een party met danseressen (dansers, daar hadden ze waarschijnlijk niet aan gedacht) om ons te entertainen, maar dat heb ik toch maar aan mij voorbij laten gaan.

Ach ja, een dagje gratis vertier, dat kan geen kwaad op tijd en stond en de zalm was echt wel superlekker.

PS: Ik schat het percentage aanwezige vrouwen toch zeker op 15 procent…

Eén van mijn favoriete SF-schrijvers uit de tijd dat ik nog SF las (Hyperion!) gooit wat olie op het vuur.

Via.

Ik zeg altijd: de enige goeie deadline, is een uitgestelde deadline.

Tegen alle verwachtingen in, is het werkje dat tegen nu vrijdag af moest zijn en waar ik nog niks, nul de botten voor gedaan had, uitgesteld tot in mei. Party!