Liefste bed,
Het afscheid deze ochtend viel me zwaar. Ik lag nog zo lekker te sluimeren onder jouw warme donsdeken. Ik had nog gaarne enkele uren in jouw gezelschap doorgebracht. Niets zeggen, gewoon dicht bij elkaar zijn.
Jammer, het mocht niet zijn. De plicht en de wekker rukten mij vanochtend veel te snel bij jou vandaan.
Eén troost: ons afscheid is slechts tijdelijk. Vanavond zien we elkaar weer.

Gigantisch veel volk. Volk, man, niet te doen. En natuurlijk veel bekende gezichten tegengekomen. Waaronder bvlg, een paar meisjes van de tekenles (nog op mijn dak gekregen omdat ik de tekenles gisteren gemist had) en jawel: Dolfie! En hij had zijn oude bekende streken nog niet verleerd. Hij liet dadelijk zijn oog vallen op een paar majorettes. Ik vermoed dat het de korte rokjes waren die het hem deden.

We waren met een tof heterogeen groepje. Veel bijgepraat en veel gelachen. Wat meegehuppeld met de majorettes , daarna iets gaan drinken op de Oude Markt, terwijl er tamboertjes de lucht in gehesen werden (‘t was geen echte verrassing meer voor ons, want we hadden ‘s middags na het examen van Italiaans al de repetitie gezien). Daarna ons wat laten platdrukken tussen al het volk op de Grote Markt. We stonden jammer genoeg een beetje te ver naar achter om ten volle van het optreden te kunnen genieten.

Daarna heen en weer getelefoneerd met mensen van ons groepje die later kwamen. Er was ook een baby bij van nog geen maand. De baby vond er niet veel aan, want ze heeft de hele tijd geslapen. Nadat we iedereen gevonden hadden, zijn we gaan kijken naar het spektakel op het Ladeuzeplein. Wel een origineel concept, maar de voorstelling op zich duurde te lang. Het tweede half uur begonnen opvallend veel mensen het Ladeuzeplein te verlaten.

Wij hebben de voorstelling ook niet volledig uitgekeken en zijn in plaats daarvan wat gaan wandelen in het betoverde stadspark. Heel mooi en feëriek. Alleen jammer dat er zoveel volk was. Dat verbrak de magie een beetje. Maar Dolfie en ik zijn toch maar fijn samen met A onder een met voile versierde met licht bespikkelde paraplu gekropen.

Om de avond af te sluiten zijn we nog op zoek gegaan naar een café voor een afzakkertje. Wat minder voor de hand ligt dan het klinkt, want zowel de PurPur als de Improvisio gingen net sluiten toen wij eraan kwamen. Gelukkig mochten we in de Wiering wel nog binnen. Al keek de juffrouw die ons bediende wel heel erg zuur.

Na ons slaapmutsje in de Wiering zijn we Dolfie helaas kwijt geraakt. Zeker er vanonder gemuisd met een knappe roze dolfijn.

Deze ochtend weer veel te vroeg wakker (geloof mij, uitslapen dat verleer je als je dat niet vaak genoeg doet) en daar bovenop nog een zere keel ook. Nu, ik vermoed dat die zere keel zal overgaan in een fijne verkoudheid, dus nog een dagje pijnlijden en dan komt het gesnotter…

Tiens, niet echt een uitkomst die ik verwacht had.

Your color is black. The color of night. Serene and mysterious, black conjures up images of elegant evening gowns, dashing tuxedos, and gleaming limousines. Traditionally a symbol of success, black also represents power and an uncompromising demand for perfection.

De test. Via.

De enige commentaar die ik bij deze foto’s heb, is: Gaat Dat Zien!

Daarstraks wat gaan poseren voor het schitterend verlichte stadhuis, samen met mijn vriendje, mijn broertje en zijn vriendin. En nu maar afwachten of de foto’s van meneer Gilissen een beetje geslaagd zijn.

Vandaag ben ik voor mijn werk naar een interessante conferentie geweest. (En neen, jammer genoeg kan dat niet van elke conferentie die ik bijwoon, gezegd worden.) Maar vandaag was dus een schot in de roos. Interessante talks, gegeven door bekwame mensen. Het crappy Engels dat sommige Finnen produceerden, nemen we er met de glimlach bij.

En wat hebben we bijgeleerd? Je kan in de toekomst een fles Ouzo gebruiken om je eigen televisiekanaal op je digitale tv te selecteren. RFID heeft zeer veel mooie toepassingen, jammer genoeg zijn de tags nog steeds te duur en zijn er ook grenzen aan de mogelijkheden van de technologie (het uitlezen verloopt niet altijd optimaal). Ik was onder de indruk van de presentatie over RUNES. Fijne toepassingen mogelijk in rampgebieden en zo. En volgend academiejaar heeft de ganse ULB/VUB-campus gratis WIFI. Met dank aan de stad Brussel. (Hallo, meneer Tobback?)

Alleen jammer dat er ‘s middags alleen broodjes waren om de magen te vullen. Klein minpuntje. 😉

Stond ik op de Belgacom-brug. En zo kan ik weer een item van mijn todo-lijstje schrappen.
Alleen jammer van al die reflecties in de ruiten.

Vandaag stond er in de KULeuven nieuwsbrief een link naar deze site:

http://www.erf-goed.be.

Een site met fotootjes en monumenten. Beter nog, een site met fotootjes van monumenten. Jay! Ik ben dol op monumenten! En op fotootjes. En de site gebruikt als banner één van de toeristische trekpleisters van mijn favoriete stad.

En het toffe is, dit is een initiatief opgezet door een doctoraatstudent van de KULeuven. De site wordt gehost door een studentenvereniging en maakt gebruik van Flickr. ‘k Heb al direct wat fotootjes geüpload.

Enthousiast, enthousiast!! (Can you tell?)

Met de examens in aantocht is het belangrijk mijn gedachten rozig te houden, daarom heb ik mij de voorbije weken de volgende spullen aangeschaft:
– één knalroze douchegordijn (hot pink, jawel)
– één knalroze hoeslaken (ook hot pink, past perfect bij het douchegordijn)

Met dank aan de Hema, die een geweldig assortiment aan huis- tuin en keukenspulletjes in de gekste kleuren hebben.

Nu nog mijn vriend proberen te overtuigen dat knalroze hemdjes hem echt wel geweldig staan en mijn humeur kan niet meer stuk.