Na ongeveer een jaar erover gezeurd te hebben, is het ons vandaag eindelijk (!) gelukt om voor de eerste keer het niet-meer-zo-nieuwe zwemcomplex van de Leuvense Sportplaza te betreden. (Da’s mijn normale modus operandi: ergens heel erg lang over zeuren om dan uiteindelijk tot de actie over te gaan, meestal gaat dit gepaard met een duwtje in de rug van mijn vriend.)

Omdat het een eerste bezoekje was, namen we een toegangsticket voor het gewone zwembad én het recreatiegedeelte (jui! glijbanen!). Toch wel een beetje aan de dure kant. Zeven euro per persoon. En natuurlijk korting vergeten te vragen met mijn studentenkaart. De affichering van de tarieven kon duidelijk beter. Pluspunt voor de juffrouw aan de ingang: ze vroeg wel of we inwoners van Groot Leuven waren. (Nog niet dus.)

De ruimte met de kleedkamers was zeer proper. Blijkbaar is zaterdagochtend een zeer rustig moment, want we hadden keuze zat. Omdat er toch geen gezinnetjes in de buurt waren, namen mijn vriend en ik een gezinskleedkamer. Nog nooit zoveel ruimte gehad om mijn badpak aan te trekken. 😉 De opberghokjes werkten met een cijfercombinatie. Handig, ware het niet dat één wand met opberghokjes al volledig buiten gebruik was. Het complex is al meer dan een jaar open, dit zijn geen kinderziekten meer…

Maar we kwamen voor de zwembaden dus. En die waren dik in orde. Veel water, weinig volk. Ideaal. Wel vreemd dat het zo rustig was. Je zou toch meer families met kinderen verwachten op een zaterdag in de paasvakantie. Niet dat we dat een probleem vonden, want we hadden de glijbaan bijna helemaal voor ons alleen.

Omdat we toch ook wel een beetje gekomen waren om te sporten, trokken we wat baantjes. En verdorie, dat ging mijn jongere atletischere ik toch vlotter af. Er is duidelijk nog werk aan de winkel om mijn vroeger conditiepeil terug te krijgen. ‘k Zal mijn zwemfrequentie drastisch moeten verhogen.

Om wat te bekomen van de gedane inspanningen, gingen mijn vriend en ik daarna wat uitpuffen (letterlijk) in de stoomcabine. Ik weet niet hoe dat met jullie zit, maar stoomcabines hebben altijd een positieve uitwerking op mijn libido. Het werd dus nog een paar graadjes warmer dan voorheen in die cabine. Alleen jammer van de koude douche (letterlijk) op het moment suprème. 😉

Al met al een behoorlijk geslaagde voormiddag. Wat mij betreft, voor herhaling vatbaar.

Dan bent u zeker niet alleen. 😉

Uit de Standaard:

Tussen 11 uur en 13.30 uur hebben al meer dan een half miljoen Europese burgers een internetdomeinnaam met .eu aangevraagd. Dat blijkt op de internetpagina van EURid, die voor de registraties instaat.

Deze middag even naar de stad geweest om een nieuwe valies te kopen voor ons nakend uitstapje naar Madrid. En tja, dan werpt een mens al eens een vluchtige blik op de uitgestalde schoenen. En welke trend is weer helemaal terug? Yep, de All Stars. Horrible.

Ik heb ooit één paar knalrode All Stars gehad, omdat die zo geweldig goed stonden onder mijn rood met wit gestreepte korte salopette (yeah, I know, maar ter mijner verdediging: ik was toen nog jong en eigenlijk stond dat ding mij best wel).

All Stars horen thuis in de jaren tachtig. Voor mij hoeft die trend alleszins niet meer terug te keren. En dan zeker niet in de reïncarnatie van All Stars laarzen, All Stars met bloemetjes, All Stars met bont (??). Want, let’s face it, eigenlijk zijn dat gewoon superlelijke schoenen.

Zeg neen aan All Stars!

De combinatie levert een cool filmpje op.

Gisteren zijn mijn vriend en ik gaan poolen met een bevriend koppel. ‘t Was zeker al meer dan twee jaar geleden dat ik nog eens een keu in mijn handen had en toegegeven, het was eraan te merken. De eerste twee spelletjes amper één miezerig balletje gepot (en ‘t was dan nog een wit). Daarna begon het stilletjesaan beter te gaan. Zzelfs een paar zwarte ballen (jammer genoeg voortijdig) gepot.

Maar toch dik op mijn doos gekregen. Zelfs het onderling wisselen van partner hielp niet veel, dus concludeer ik maar dat ik gewoon bad luck aantrek, allez, toch bij het poolen. 😉 Nog nooit zoveel keren de witte bal in de pocket zien gaan. Ik denk dat we op dat vlak zeker records gebroken hebben. Spijtig dat er geen deurwaarder in de buurt was om het gebeuren te registreren.

Ook gedenkwaardig: mijn vriend die er in slaagt de witte bal over maar liefst drie andere ballen te laten springen, waarop dit witte bal, zonder ook maar één enkele andere bal te raken in een pocket belandde. Very impressive, indeed.

Grappig feit van de avond: Door omstandigheden was het onze vrienden nooit gelukt om mijn verjaardagscadeautje tot bij mij te krijgen. Dit moest natuurlijk rechtgezet worden en gisteren overhandigden ze mij mijn cadeautje in de Downtown Jack. Waarop ik met mijn grote mond tegen de uitbaters: “Ik krijg nu toch wel een gratis drankje omdat ik verjaard ben, zeker?” Waarop de uitbater zegt: “Tuurlijk, hier een gratis halve liter.” Dus heeft mijn vriendje de hele avond bier moeten drinken, want pils, neen dat lust ik niet en al helemaal geen Maes pils.

Net een raar telefoontje gehad. Eén of andere Engelstalige kerel belde mij voor een zogezegde jobaanbieding in de UK. Het kostte mij eerst al heel wat moeite om er achter te komen wie belde en vervolgens erachter te komen om welk bedrijf het ging (een bedrijf waar ik nog nooit van had gehoord). De uitleg over die jobaanbieding was ook nogal vaagjes.

En dan zegt die kerel zomaar out of the blue: “You’ve got to take down your pictures from your online CV, because you’re way to pretty and you’ll get lots of calls from admirers.” Ikke een beetje verbouwereerd en natuurlijk ook wel een beetje geflatteerd. De headhunters die mij normaal bellen hebben mij nog nooit gecomplimenteerd met mijn uiterlijk. 😉

Gelukkig vroeg hij mij niet uit voor een date, want de UK is nogal ver. 😉 Hij begon wel te vragen of ik hem niet verder kon helpen met een programma dat hij aan het schrijven was, maar ik heb hem vriendelijk doorverwezen naar Google en dan telefonisch afscheid genomen.

Bizar telefoontje, maar wel grappig.

Impressie van de samenwerking binnen één van de projecten waaraan ik momenteel meewerk:
AaaAAAAAAAaaaaaaaaAAAAAAAAAA. Man man man, we zijn nog net niet overgegaan tot fysiek geweld. Ik voel mij weer bijna als op de speelplaats van de lagere school. Welles, nietes! Nietes, welles! Pas op of ik ga het aan de juffrouw zeggen!

Van volwassen mensen zou je toch wel wat meer niveau mogen verwachten. Nuja, zolang er geen plukken haar in het rond vliegen, zal het wel meevallen zeker? De ijskoude stiltes en woede-uitbarstingen zullen we er dan maar bijnemen.

Toegegeven, meestal zit ik op de trein nors weggedoken achter een krant, tijdschrift, boek of cursus, maar soms (heel soms) kan ik mij ook wel eens bezig houden met het afluisteren van de gesprekken van mijn medereizigers. Die krant, dat tijdschrift, dat boek of die cursus dienen dan gewoon als camouflage, eigenlijk zit ik jullie gewoon heel discreet af te luisteren.

Zo ook vanochtend. De gesprekken van het vaste clubje (ik heb nog al eens in dezelfde wagon als dit groepje gezeten en ze doen niet bepaald moeite om hun stemgeluid te dempen), gingen over een tv-programma met als onderwerp tienerzwangerschappen. En dan begon de discussie: tienerseks, hoe pak je dit probleem aan bij je eigen kinderen? Verbied je het (wat toch niet helpt)? Sleur je ze mee naar de dokter voor de pil (of een veel hippere NuvaRing)? Laat je vriendjes van je tienerdochters overnachten? Zijn de ouders van tegenwoordig te laks ten opzichte van hun kinderen? Staan ze te veel toe? Wat met het spannende en verbodene van seks tussen jonge mensen? Enfin, het was een behoorlijk geanimeerd gesprek en er kwamen veel verschillende visies naar boven drijven.

Zelf ben ik van mening dat je tieners moeilijk kan verbieden seks te hebben. Je kan alleen maar hopen dat je geen vroegrijpe dochter (of zoon) op de wereld zet. En als ze toch willen experimenteren: voorlichting is van onschatbaar belang. Maar je moet ook ergens grenzen trekken. En persoonlijk vind ik niet dat je een kind van 14 al moet toestaan samen met een “vriend” te overnachten in hetzelfde bed. Laat kinderen nog maar wat kind zijn, ze hebben daarna nog tijd zat om de grote boze wereld te ontdekken. Hoe kan een kind van veertien, vijftien nu al klaar zijn voor een vaste relatie?

Anyway, bij mezelf heeft dit probleem zich nooit gesteld. Ik was een superbraaf meisje. Heb zelfs nog even korstondig overwogen in een klooster in te treden, maar daar wegens gebrek aan geloof toch maar van af gezien. 😉

Want dit cadeautje stond vanavond op mij te wachten toen ik thuis kwam van de dokter.

Nu kan ik eindelijk stoppen met zagen over de ondermaatse kwaliteit van mijn (toegegeven al heel oud) scherm.

En schakel over op het voorbehoedsmiddel van de toekomst: de NuvaRing! Ha, nooit meer pilletjes moeten slikken, nooit meer gepruts met condooms omdat je eens een keertje vergeten bent die stomme pil te nemen. En het is ook mooi meegenomen dat die Nuvaring minder kunstmatige hormonen in je lijf pompt dan de pil. Ha! Lang leve de seksuele vrijheid!