Jaja, zo’n dag als gisteren, zo mogen er wat mij betreft gerust meer zijn.

‘s Ochtends uitgeslapen, de tijd genomen om lekker lang onder de douche te staan, mijn nieuw kleedje aangetrokken, ontbeten en vertrokken voor een dagje fun in de provincie Antwerpen.

Eerst naar de trouwmis van L en D. L heeft nog samen met mij gestudeerd en we zijn altijd contact blijven houden. L is één van de liefste, zachtste jongens die ik ken en ik ben heel blij voor hem dat hij zo’n lieve vrouw gevonden heeft. De trouwmis was heel mooi en romantsich. Toffe, moderne teksten waaraan je merkte dat bruid en bruidegom moeite hadden gedaan om teksten te vinden die bij hen pasten. Heel de mis was erg ontspannen. Er werd al eens gelachen en bruid en bruidegom schenen geen last van zenuwen te hebben. Mijn favoriete moment: het dankwoord, dat als volgt geopend werd door de bruidegom: “Bedankt, broer, voor het litteken dat je mij bezorgd hebt door mij van de stoel te duwen toen ik vijf was.” :-)) De hele kerk lag plat.

Na de mis snel L en D feliciteren en dan verder naar de trouwreceptie van E en F. Gelukkig was die receptie in dezelfde provincie, want anders waren we nooit op tijd geweest. Even moeten zoeken voordat we de feestlocatie gevonden hadden. Zo’n GPS is handig, maar als je moet beginnen zoeken in een straat zonder huisnummers…

Van alle trouwfeesten en recepties die ik al heb meegemaakt, verdient deze receptie toch wel de prijs van de meest originele locatie. Hapjes eten en drinken in het zonnetje met uitzicht op de Antwerpse haven, omringd door de Schelde, ik heb het nog niet zo vaak gedaan. Alleen mocht de hapjesronddeelfrequentie wat mij betreft wat hoger liggen… Dus u weet waarheen voor uw feestjes (en vergeet dan niet little old yab uit te nodigen).

Een beetje vrolijk van de schuimwijn (allez, ik toch, want mijn vriend was bob) vertrokken we naar het avondfeest van L en D, alwaar we meteen nieuwe schuimwijn en hapjes gepresenteerd kregen. Het eten werd geserveerd in buffetvorm. Deze keer heb ik erop gelet niet te veel te eten, want dat is het risico als er zo’n uitgebreid aanbod is en je van alles wat wil proeven (ok, het feit dat elke gang van het buffet enorm snel werd afgeruimd, zal daar ook wel iets mee te maken gehad hebben).

De rest van de avond heb ik de dansvloer onveilig gemaakt en goeie punten gescoord op de cool chick-schaal, omdat ik als enige meisje tussen een bende ruige mannen stond te headbangen. 😉 ‘t Was lang geleden dat ik nog eens kon dansen, dus ik heb me eens goed uitgeleefd. We zijn er zelfs in geslaagd de DJ te overtuigen Rammstein te spelen, tussen de stereotype trouwfeestnummers door. Alleen Laura Lynn en consoorten heb ik geboycot. Ik ben niet zo’n schlagerfan.

Voor de eerste keer heb ik ook de traditie van het bruidsboeketwerpen meegemaakt. Ik was er bijna aan ontsnapt, want mij vriend en ik waren even een luchtje gaan scheppen en we kwamen net weer binnen toen het bruidsboeketwerpen begon. ‘k Was niet echt geïnteresseerd om tussen de andere meisjes te gaan staan, maar ‘k voelde mij een beetje verplicht door het dwingende gebaar van de bruid. En ja, jullie raden het al, vliegt dat bruidsboeket recht naar mij. Wat moest ik doen? Ik kon toch moeilijk een stap opzij zetten en het boeket op de grond laten vallen? Ik verdenk D ervan expres naar mij gemikt te hebben. Komen mij daar een hoop bomma’s feliciteren, want naar het schijnt trouw je binnen het jaar als je zo’n bruidsboeket vangt. Mijn vriend keek een beetje beteuterd. 😉

Tussen het feestgedruis door is het mijn vriend en ik toch gelukt even weg te sluipen naar een donker hoekje, om aldaar onze eigen persoonlijk trouwfeesttraditie in ere te houden… 😉

Anyway, om drie uur had het zaalpersoneel er duidelijk genoeg van en werd het overschot van de feestvierders vriendelijk verzocht op te krassen. Ik was op dat moment nog niet moe (zat nog helemaal vol dansadrenaline), maar na een rit van drie kwartier naar huis, was ik blij dat ik mijn bedje zag.

En nu ga ik wat monumenten bezoeken.