Deze namiddag is de schoonfamilie hier een hele hoop van onze door-de-jaren-heen-bijeengespaarde rommel komen opladen. Weg zijn de boeken en cursussen, de zetels, de borden, de potten en pannen, de strijkplank, de overschot van de drank, de bureau die als bar dienst deed, ja zelfs de posters en foto’s aan de muren zijn weg. Ok, er is nog wat rommel en niet-rommel (zoals daar zijn computers) achter gebleven, maar voor iemand die het gewoon is tussen hopen rommel te moeten doorlaveren, is het hier heel erg leeg. De muren zijn ook verschrikkelijk vuil. Je ziet maar al te duidelijk waar de posters hingen en op de muren zijn rare patronen ontstaan. Een gevolg van al die kaarsjes die we in de vijf jaar dat we hier woonden, gebrand hebben (jaja, pyromaan yab).

Nog twee weken en we laten dit kleine flatje voorgoed achter ons. Ik denk niet dat ik veel heimwee zal hebben. We hebben hier graag op kot gezeten, veel leuke feestjes gegeven en mooie momenten beleefd, maar het laatste jaar was er te veel aan. Tijd voor de volgende fase in ons leven: een eigen appartement. Jammer genoeg is dat +_)$#*%$&$% appartement nog steeds niet klaar en moeten we dus enkele weken gaan kamperen (nuja, we zullen daar meer luxe hebben dan hier) bij een nonkel van mijn vriend. Alles behalve ideaal (sex in de woonkamer zullen we een tijdje moeten laten). Maar kom, een mens kan moeilijk in een appartement zonder vloeren en sanitair gaan wonen, nietwaar?

Duimen dat die deadline van 31 oktober nu ook effectief gehaald wordt.