En ik denk: oef. 39 dagen zonder eten, dat komt al dicht in de buurt van schade die onomkeerbaar is.

Tijdens de hongerstaking ben ik verschillende keren langs de Leuvense Sint-Michielskerk gekomen. Het is vreemd om te bedenken dat op enkele meters van jou mensen liggen te verhongeren. Je komt erlangs en je gaat verder en zij blijven liggen op hun matrassen vlakbij het huis van God. Ik had er een vreemd gevoel bij. Want, alhoewel ik sympathiseer met de zaak van illegale vluchtelingen (niet welkom hier, geen toekomst in hun eigen land), vind ik het middel van hongerstaking toch dicht in de buurt van chantage komen.

Ik ben dan ook opgelucht te lezen dat ze besloten hebben hun actie af te blazen. Hopelijk komt er een oplossing voor deze mensen uit de bus.