Vanochtend heb ik mijn persoonlijk record “vertraging met de trein hebben” gevoelig verbeterd. Ik was maar liefst één uur later op mijn werk dan gewoonlijk. De vertraging was te wijten aan een trein “in nood” (ik blijf het grappig vinden wanneer een conducteur dit omroept in de trein, ik moet dan altijd denken aan een damsel in distress die dringend gered moet worden).

Wel vervelend dat ik net vandaag om half tien een vergadering had, die ik door de treinproblemen natuurlijk onmogelijk kon halen. Gelukkig was het een vergadering met allemaal interne mensen en bleek het niet zo’n probleem te zijn om deze naar een later tijdstip te verzetten.

Ik hoefde mij tijdens de anderhalf uur durende rit ook helemaal niet te vervelen. Bij het opstappen was ik namelijk een oud-studiegenoot tegen het lijf gelopen, eentje die nogal van babbelen houdt. En als kers op de taart zat er vlak tegenover mij een zeer knappe jongeman die vandaag voor het eerst op tijd uit zijn bed geraakt was om naar de les te gaan. Haha, die was ook beter in zijn bed blijven liggen.