Het ziet er niet naar uit dat de controverse rond het al dan niet dragen van een hoofddoek snel ten einde zal komen. In Engeland is zopas een uitspraak gedaan door de Court of Appeal in het voordeel van een jongedame die het recht opeiste op de schoolbanken een jilbab (een soort kleed dat alle lichaamsdelen bedekt behalve het gelaat en de handen) te dragen.
Ik heb al vaak nagedacht over deze materie en persoonlijk ben ik eerder geneigd de kant van de persoonlijke vrijheid te kiezen. Mij stoort het niet als iemand een hoofddoek draagt. En toegegeven, sommige jonge vrouwen dragen zeer fijn afgewerkte stoffen, die perfect afgestemd zijn op hun outfit. Het probleem is natuurlijk dat sommige vrouwen deze kledij misschien niet uit vrije wil dragen. Maar hoe controleer je dit?
Een zeer belangrijke vraag ter zake is ook: welke grenzen stel je aan de vrije wil? Want ik kan ook wel begrip opbrengen voor de beslissing van Frankrijk, waar seculariteit een belangrijke basisprincipe van de staat is, om hoofddoeken en andere religieuze symbolen uit openbare gebouwen te bannen. Een uniform is gelijk voor iedereen. Waarom daar uitzonderingen op toestaan?
Genoeg stof voor controverse, dus.
En dichter bij huis hebben we natuurlijk de zaak Remmery. Spijtig genoeg hebben de aanhoudende bedreigingen ervoor gezorgd dat Naïma Amzil (hopelijk tijdelijk) niet meer bij Remmery zal werken. Fanatiekeling – gezond verstand : 1-0.