Het begint steeds vlotter te gaan. Waar we bij onze eerste etentjes mekaar nog vaak voor de voeten liepen, de helft nog niet klaar stond, er nog wat afwas gedaan moest worden en rommel weggewerkt, de tafel nog niet gedekt was, de kaarsjes nog niet aangestoken waren en er vanalles mis liep met de timing, zijn tegenwoordig al de ingrediënten mooi op tijd gesneden en staat de tafel piekfijn afgewerkt te wachten op de gasten. Bij het aanbellen stoppen we het voorgerecht in de oven en halen we met de glimlach het aperitief boven. Kookstress? Nooit van gehoord, meneer.

Zou het dan toch waar zijn dat oefening kunst baart?