Third time’s a charm. Alhoewel ik niet onverdeeld enthousiast was na ons eerste bezoek, viel de tweede keer al beter mee en de derde keer vond ik het niet eens erg dat het personeel er niet in slaagt ook maar één woord Nederlands over de lippen te krijgen. De kwaliteit van het eten lijkt er ook alleen maar op vooruit te gaan. Ik merk echt dat de kwaliteit van de gerechten in stijgende lijn gaat bij elk bezoek. En misschien is het persoonlijk ondertussen druk bezig om een cursus Nederlands te volgen. 😉

Mijn baas en ik hadden deze plek uitgekozen voor de overhandiging van het afscheidscadeau aan onze recent gepensioneerde conservator. Het was duidelijk dat hij zich het eten goed liet smaken en ernaar uitkeek om zijn bon voor het Paard van Troje in boeken om te zetten. Eén van zijn uitspraken tijdens deze lunch zal me alleszins nog lang bijblijven: “Zoveel verschil is er niet tussen mijn werkleven en mijn leven als gepensioneerde.” Euh?? Ik moest even moeite doen om me niet te verslikken in mijn glas wijn en ben er verder niet op in gegaan, want ik heb effectief gemerkt dat hij als conservator van zijn mini-museum meer niet dan wel aanwezig was en dat zijn ploeg nogal zwalpte de laatste maanden.

Ik ben er alvast rotsvast van overtuigd dat de nieuwe conservator die ik onlangs geselecteerd heb een bijzonder frisse wind door deze enigszins ingedommelde organisatie zal laten waaien.