Ik las Vele hemels boven de zevende, het debuut van Griet Op de Beeck uit op de metro onderweg van de luchthaven van Chicago naar de halte UIC Halsted, alwaar we onze vriend zouden ontmoeten. Ik moet toegeven dat ik op de overvolle metro echt moeite moest doen om de tranen terug te dringen. Zo’n prachtig ontroerend einde.
Ik kreeg dit boek cadeau van mijn lieve tante, die haar hele leven al een neus voor goede boeken heeft gehad. En ja, de vele lofbetuigingen die dit boek al mocht ontvangen, zijn terecht. Griet Op de Beeck heeft een ongelooflijk vlotte pen. De verschillende verhalen zijn heel herkenbaar en de dialogen levensecht. Je kan niet anders dan mededogen voelen voor de vijf hoofdpersonages die elk worstelen met hun eigen demonen.
Tot op het einde hoop je dat het goed komt, maar een happy end is ons, zoals dat zo vaak gaat in het échte leven, niet gegund.
Ja! Zo’n mooi boek!
Hoewel dit boek verplichte lectuur was voor school en ik geen geroutineerde lezer ben, heb ik echt wel genoten van dit geweldige en herkenbare verhaal. Verschillende thema’s worden aangekaart, zoals pesten op school, eenzaamheid, alcoholisme, echtscheiding, zelfmoord, etc. en dit allemaal binnen eenzelfde familie. Evenwel hanteert Griet Op De Beeck voldoende humor om dergelijke zware onderwerpen toch licht verteerbaar te houden. Qua structuur heeft de auteur voor 11 hoofdstukken gekozen die alle een duidelijke titel dragen (vb. ‘Sommige mensen vergeten niks’, ”Alsof zelfopoffering ook een kunst was’, ‘En overal die geur van javel en milde ziekte’…). Daarenboven krijgen die hoofdstukken nog eens subtitels, met name van de personages die op dat moment hun verhaal doen. Op die manier is de roman bijzonder afwisselend en wordt het nooit saai. Een echte aanrader!