Voilà zie, ook bij Spaans is de kop er alweer af. Naar goede gewoonte zijn we op zaterdagochtend met een kleine groep, maar dat vind ik niet erg, zo krijg je meer de gelegenheid om te spreken en kan je je minder makkelijk wegsteken in de les. Toch nog twee bekende gezichten uit de klas van vorig jaar, verder een hoop mensen die hun Spaans opnieuw wilden oppikken of een aantal jaren met de taal gestopt waren.

Eén van de nieuwkomers, een oude dame die vroeger nog romaanse talen (Frans en Spaans) gestudeerd had, slaagde erin al op mijn zenuwen te werken nog voordat ze haar eerste zin afgemaakt had. Ze was nog niet zeker dat ze zich ging inschrijven, dus laat ons hopen dat ze haar niveau te hoog vindt voor onze groep en aan afstandsonderwijs of zoiets begint. ‘t Zal beter zijn voor mijn gemoedsrust.