Omdat ik tegenwoordig een cursus column schrijven volg, dacht ik, waarom de resultaten van de cursus niet met jullie delen? Het is zonde om ze op mijn harde schijf te laten verpieteren. Dus bij deze. Ter info: ik plaats de originele versie van de column, zonder deze aan te passen aan de commentaren van de lesgeefster.

Beneden op de scène staat een jongeman. Hij heeft een beeldje in zijn hand en dankt het publiek voor zijn tweede prijs van de avond. Het applaus stijgt op uit de tot de nok gevulde zaal. De interviewer vraagt hem naar zijn volgende project. Een jong talent spreekt, wat onzeker, de aandacht niet gewoon. De geldprijs zal hem een sleutel aanreiken om een potentieel schitterende toekomst te ontsluiten.

Hoewel ik meeklap met de massa, zie ik iemand anders op de scène staan: de kleinzoon van mijn favoriete leerkracht Frans in het middelbaar. Vele jaren scheiden me ondertussen van zijn lessen, maar kijk, de moderne technologie hernieuwde de banden met het verleden en zo weet ik dat die blinkende jongeman daar beneden de kleinzoon van mijn oud-leerkracht is.

Op de jonge winnaar neerkijkend, ben ik me opeens scherp bewust van gemaakte keuzes, ingeslagen paden, voorgoed verloren mogelijkheden. Ik moet een kloof van steeds meer jaren overbruggen om mij het meisje voor de geest te halen dat ijverig haar hand op stak in de Franse les, dat altijd het juiste antwoord wist en voor wie de wereld wijd open lag. Dromen over grootsheid bloeiden in het hoofd van een jong meisje. Want je kan alles worden wat je wil, als je er maar hard genoeg voor werkt.

De voorbije jaren brokkelde dit ongebreideld geloof in de toekomst gestaag af. Gemaakte keuzes hebben deuren geopend, maar veel meer andere gesloten. Hoe ouder ik word, hoe scherper het besef groeit dat mijn voorraad keuzes eindig is en steeds kleiner wordt. Naar de buitenwereld toe blijf ik volhouden dat alles mogelijk is, maar diep van binnen heeft de twijfel het pleit reeds gewonnen. Ik geloof niet meer dat ik alles kan worden wat ik wil.

Mijn favoriete leerkracht Frans zal straks ongetwijfeld zijn trots over de prestaties van zijn kleinzoon met de ganse wereld delen. En de jongeman, ja, zijn enthousiaste blik getuigt van een rotsvast geloof in de oneindigheid van zijn keuzemogelijkheden. En daarom benijd ik hem.