Naar jaarlijkse gewoonte brachten mijn vriend en ik kerstavond door in een filmzaal. Lovende kritieken hadden ons doen besluiten naar Skyfall te gaan kijken. Helaas, wat een teleurstellende film. Op geen enkel moment voelde ik me verbonden met de karakters die naar mijn aanvoelen domme en ondoordachte beslissingen namen. Geen wonder dat MI6 onder vuur lag in de film, ‘t is duidelijk dat ze daar een human resources probleem hebben. Zelfs Q stelde teleur (een vreemde computer op een intern netwerk aansluiten, what??).

De plot liep verloren in zijn eigen gatenkaas. Dat komt ervan als je denkt een modern sausje over je film te moeten gieten door ‘hacking’ als thema te introduceren. Zowel mijn vriend als ikzelf hebben ons kapot geërgerd aan de onzin die verkondigd werd. Waarom de schurk in kwestie M niet veel eerder uit de weg geruimd heeft, was mij volstrekt onduidelijk. En oja, de scriptschrijvers hadden zich misschien beter eens geïnformeerd over de effecten van waterstofcyanide. Een simpele googlezoektocht volstaat hiervoor. Hoewel ik Javier Bardem een bijzonder goeie acteur vind, kwam hij totaal niet over als bad guy in deze film. Hij was eerder komisch dan beangstigend.

Dat deze Bond niet eens met zijn ogen knipperde toen zijn Bond Girl zomaar neergeknald werd, vond ik ronduit schandalig. Voor mij mag Bond gerust een vrouwenversierder en seksmaniak zijn. Maar hey, enkele uren voordien deelde hij nog haar bed en wilde hij haar redden van de slechterik. Bijzonder heldhaftig om het arme kind, dat in haar jeugd tot seksslavernij gedwongen werd, zomaar te laten vermoorden.

De slotscène in Schotland was ronduit ridicuul, zij het spectaculair. Waarom terugtrekken naar zo’n plek waar er alleen wat oude wapens zijn om je te beschermen? Waar zat de rest van MI6? Of het Britse leger? Zaten ze daar allemaal te slapen of wat? Waar bleef de back-up? Waarom stuurt de slechterik eerst een bende voetsoldaten op dat huis af? Waarom blaast hij de boel niet op met één welgemikte raket van zijn helikopter? Enfin, ik kan nog wel even doorgaan.

En hey, wat is er nu eigenlijk met die ultrageheime lijst gebeurd waarmee het allemaal begon? Heeft iemand die uiteindelijk teruggevonden? Of zijn ze in het middenoosten nog lustig geheim agenten aan het uitmoorden?

Het meest genietbare van de ganse film was de geweldige intro en de titelsong van Adele. Tweeëneenhalf uur van mijn leven verprutst.