Maanpaleis van Paul Auster stelde me, in tegenstelling tot mijn vorige aankoop van op de boekenbeurs, niet teleur. Prachtig geschreven en uit in een zucht (met dank aan de trip naar Noord-Engeland en terug). Het boek vertelt het niet-alledaagse verhaal over drie generaties niet-alledaagse mannen. Tegen de achtergrond van een Amerika dat me deed dromen van reizen door uitgestrekte natuurparken en leegte, veel leegte. Een heel bijzonder boek dat me helemaal opslokte, zelfs al kon ik me langs geen kanten verplaatsen in het hoofdpersonage en meanderde het verhaal van hier naar daar. Ik heb me geen moment verveeld. Een knap werkstukje dat me overtuigd heeft beslist meer van deze auteur te lezen.

Op naar het volgende boek!