Zaterdagavond waren we te gast bij vrienden die onlangs een tweede zoontje gekregen hebben. Het kind had dezelfde naam als mijn broer. En aangezien ik lang, lang geleden verantwoordelijk was voor de keuze van de naam van mijn broertje, kon ik hen alleen maar feliciteren met hun goede smaak. 😉

Grappig hoe verschillend kinderen van dezelfde ouders kunnen zijn. De eerste jongen was een echte huilbaby, terwijl de tweede een modelbaby is: goed eten, braaf slapen en altijd goed gezind. Nu konden onze vrienden smakelijk lachen met de wallen op de foto’s van na de geboorte van de eerste, maar ik herinner me dat bezoek aan hun eerste kindje nog goed: we moesten onze stem de ganse tijd verheffen om het gekrijs te overstemmen. Dan zit je er als ouder toch even door, kan ik me voorstellen.

Ondertussen is hun eerstgeborene uitgegroeid tot een flinke kerel vol energie wiens mond geen moment stil stond tijdens ons bezoek. Het klikte meteen tussen ons en hij heeft mij een hele uiteenzetting gedaan over maaidorsers. En ik mocht zelfs met zijn autootjes en zijn pop spelen! Een hele eer, want zo goed kent het jongetje ons eigenlijk niet.

En nu zijn we alweer op weg naar een babyborrel. De opvolging is verzekerd.