De regen, waar we eerst zo naar verlangd hadden, waren we nu al beu gezien. Mijn paraplu gaf er al bij de eerste de beste windstoot de brui aan en dat dunne truitje bleek toch echt niet voldoende om me warm te houden na al die dagen meer dan dertig graden. Hadden we die fleece toch niet voor niks meegesleurd. 😉

Bij het Panorama van Racławice kochten we kaarten voor de voorstelling van 14.00u, wat ons nog ruimschoots de tijd gaf om het stadhuis te bezoeken en iets te eten. Het stadhuis van Wrocław is één van de belangrijkste voorbeelden van gotische architectuur in Centraal- en Oost-Europa en vertoont sporen van verschillende verbouwingen in de loop der eeuwen. Ik vond vooral het interieur met de imposante overwelfde zalen mooi. De collectie die in het stadhuis te bezichtigen was, kon me minder bekoren. Het originele meubilair had de oorlog niet overleefd en de collectie was beperkt en niet zo bijzonder.

‘s Middags aten we op de Rynek, het tweede grootste marktplein van Polen na dat van Kraków, voor de eerste keer deze reis pierogi, de traditionele Poolse ravioli. Ik heb de indruk dat dit gerecht in Warschau en Kraków op meer plaatsen en in meer varianten te verkrijgen was. Misschien is pierogi in Silezië minder geliefd. Wij aten pierogi gevuld met spinazie, zalm en courgette. Zeer lekker, maar ver verwijderd van de echt traditionele vullingen zoals kaas, gehakt, zuurkool of paddenstoelen.

Door een stevige regenbui wandelden we terug naar het Panorama van Racławice. Het panorama verbeeldt de Slag bij Racławice op 4 april 1794, toen de Polen de Russen versloegen. Later verloor Polen toch nog de oorlog met Rusland en werd het land opgedeeld, maar deze slag is altijd een belangrijk baken van vaderlandse trots geweest voor de Poolse nationalistische beweging. Het panorama is 120 meter lang en 5 meter hoog en werd geschilderd in negen maanden tijd. In 1894 werd het onthuld in het Oekraïnse Lviv. In 1946 werd het naar Polen gebracht. Via een omweg langs Warschau kwam het in 1985 in een speciaal gebouwde rotonde in Wrocław terecht. Om het half uur wordt een groep mensen in de rotonde gelaten en krijg je uitleg over wat er zoal te zien valt.

Ik vond het panorama een zeer levensechte weergave van een slagveld en door het verlengen van het canvas door vóór het schilderij echte voorwerpen te plaatsen, krijg je echt de indruk dat je midden in de actie staat. 360 graden rondom jou spelen zich de gruwelen van de oorlog af. Het panorama is hyperrealistisch geschilderd: de uniformen, de vlaggen, het landschap, alles is zo goed mogelijk nagebootst. Dat dit een populaire attractie is, blijkt uit de busladingen toeristen die hier gedropt worden, maar het is echt de moeite.

Na ons bezoek aan het panorama regende het nog steeds. Een museumbezoek dan maar. Het kan verkeren. De ene dag drijft de hitte ons een museum in, de andere dag de regen. Het architectuurmuseum van Wrocław lag vlak om de hoek, de keuze was dus snel gemaakt. Het museum zelf was voor ons weinig interessant. Er werden veel bouwprojecten voorgesteld die recent in Wrocław gerealiseerd werden of nog gerealiseerd zouden worden, maar daar heb je als toerist weinig aan. En al de reclame voor de universiteit van Wrocław zei me ook niet veel. Het gebouw waarin het museum gevestigd is, een voormalige Cisterciënzer kerk en klooster en de collectie oude tegelkachels en glasramen, is daarentegen wel interessant.

Blijkbaar was dit niet zo’n populair museum, want in sommige gedeeltes liepen we helemaal alleen rond. Wat ons inspireerde om in een verlaten hoekje een beetje romantisch te doen. En zo werd een al bij al saai museum toch nog interessant.

Na ons bezoek aan het architectuurmuseum was het geregen in gedruppel overgegaan. We maakten van dit gat tussen regenbuien door gebruik om de trappen van de Maria Magdalenakathedraal te beklimmen tot we op de de penitentiënbrug tussen de twee torens stonden. We zagen een natte stad liggen onder dikke regenwolken. Het had wel iets. En na al die zon van de voorbije dagen, zouden de plantjes blij zijn met deze verfrissing.

Na nog een bezoekje aan de Elisabethkerk hadden we ons dagelijks quota aan kerken bereikt en besloten we nog een cocktail te drinken in onze favoriete cocktailbar Palm Café. Dit dronken wij: raspberry julep: fresh mint leaves stirred over crushed ice with raspberry vodka & puree, lime juice & ginger beer topped en pineapple & cardamon martini: fresh pineapple muddled with green cardamon seeds, shaken hard with herbs & spices infused vodka, fresh lemon juice & sugar.

Voor het avondeten dachten we eens uit te testen hoe goed de Polen zijn in het maken van sushi. Niet zo bijster goed, blijkt (en ja, dat hadden we kunnen weten). Een echte Japanner zou het schaamrood op de wangen krijgen als hij de krakkemikkerige rollen zag die we geserveerd kregen. De uiteinden van de rol waren niet eens afgesneden en ik weet dat mayonaise tegenwoordig een secret ingredient voor sushi is, maar dat moet er niet zo vingerdik opliggen. Enfin, het was best wel eetbaar, hoor, maar ik heb al betere sushi gegeten.

Als afsluiter gingen we nog iets drinken op de Rynek. Nu het weer helemaal omgeslagen was, had ik tenminste een goede reden om een warme chocomelk te drinken.

Oja, in Wrocław moet je letterlijk opletten dat je niet struikelt over kabouters. Her en der staan deze vrolijke kereltjes verspreid in de stad. Wrocław profileert zich expliciet als een tolerante stad waar ook kabouters zich thuis voelen.