Vandaag zat ik toevallig op de trein met een collega die als bijberoep bemiddelaar is. Ze bemiddelt vooral tussen mensen die in echtscheiding liggen, maar ze vertelde me dat ze nu ook een cursus volgt om mensen met een verslaving te kunnen helpen. Kijk, daar heb ik nu eens ongelooflijk respect voor. Ik denk niet dat ik het zou kunnen opbrengen, na mijn werkuren me nog eens bezig houden met de problemen van anderen. Volgens mij heb ik daar te weinig geduld voor. Of ben ik stiekem gewoon te egoïstisch. 😉