‘t Is wel eens leuk, zo aan de andere kant van de tafel te zitten bij een sollicitatiegesprek. Niet dat ik al veel sollicatie-ervaring heb, ik heb in mijn leven nog maar twee sollicitatiegesprekken gedaan, met 100% succes. Ik ben een grote fan van efficiëntie. 😉

Maar goed, vandaag zat ik aan de andere kant van de tafel. Veertien kandidaten heb ik zien voorbijkomen, de ene al beter en gemotiveerder dan de andere. Zullen mij voor altijd bijblijven: de jurist die vond dat de huidige auteurswetgeving niet streng genoeg kon toegepast worden en die een grote fan van de Three strikes and you’re out-wetgeving in Frankrijk was en het allercharmantste meisje met de rosse krullen die blaakte van enthousiasme en ons de oplossing voor de auteursrechtenproblematiek cadeau deed: waarom die wet niet gewoon aanpassen? Zo schattig.

Het gesprek met het rosse meisje was heel verfrissend en bijzonder, ik zal haar mijn leven nooit meer vergeten. Ze was niet geschikt voor de functie, maar ik twijfel er niet aan dat ik haar nog zal tegenkomen in een dynamische job waarin ze al haar enthousiasme en creativiteit kwijt kan. De prachtigste beeldspraak van de dag kwam ook van haar: “Ik werk heel gestructureerd. De verschillende acties die ik moet ondernemen zijn ballonnetjes in mijn hoofd die ik één voor één doorprik.” Na het gesprek was onze jury van drie een heel klein beetje verliefd. 😉

In totaal hebben we vier kandidaten weerhouden voor de laatste ronde. Twee mannen en twee vrouwen, als dat niet mooi verdeeld is. 😉

PS: Deze blogpost verschijnt retroactief om de correctheid van de procedure te garanderen.