Dat leiding geven? Wel, voor zover ik daarover kan oordelen na een week, loopt alles  op wieltjes. Ik moet me natuurlijk nog in veel thema’s inwerken, maar ik heb een goed team waarop ik altijd beroep kan doen en ik ben niet te beroerd om uitleg te vragen als ik het zelf niet weet. Ik leer elke dag een beetje bij en zo hoort het.

Mijn nieuwe verantwoordelijkheden brachten ook met zich mee dat ik bepaalde taken heb moeten afstoten, wegens geen tijd meer. En dat afstoten heb ik gedaan met pijn in het hart. Zo is er één project waar ik al anderhalf jaar mee bezig ben en dat ik nog zal begeleiden tot eind dit jaar, maar dan is het gedaan. Finito. Voor altijd. Het doet zeer om daarvan afstand te moeten nemen, want ik heb er een stuk van mezelf in gelegd.

Maar kijk, stilstaan is achteruit gaan. Ik zie het helemaal zitten, ondanks het vele extra werk op mijn bureau en de nachtmerrie-achtige dromen. Mijn onderbewustzijn is als een gek nieuwe ervaringen aan het verwerken. Vandaar de erg levendige, zij het niet altijd plezante dromen. Maar dromen zijn bedrog en de realiteit valt tot nu toe beter mee dan verwacht.