Handig dat veel van onze vrienden ervoor kiezen om te bevallen in het Heilig Hart. Het is wel zo makkelijk als je te voet op babybezoek kan.

Zo konden we met eigen ogen vaststellen hoe moeder en kind (de vader liep er ook ergens rond) het maakten. Mama en papa zagen er behoorlijk vermoeid uit. Hun dochter deed alsof ze van niks wist en speelde modelbaby voor het bezoek. Haar babyvelletje zag nog een beetje geel, maar dat zal met wat extra UV-stralen wel snel wegtrekken. Hopelijk realiseert het babymeisje zich binnenkort dat de nachten dienen om te slapen en niet om de ouders wakker te houden en dan ze zijn helemaal op de goeie weg.

Na het bezoekje, nogal abrupt afgebroken door borstvoedingsperikelen, zijn we snel iets gaan eten in Lukemieke. Dat was geleden van toen we nog in de Parkstraat woonden. Mooie herinneringen aan zomeravonden in de tuin, kletspartijen met mijn vegetarische vriendin die nu in Amerika woont en lekkere desserts. Het eten is er niet bijzonder, maar er hangt een aparte sfeer, je bent snel bediend en het is er niet duur. En herinneringen zijn nu eenmaal onbetaalbaar.