Ik las bij Chelone en Aïda twee interessante stukjes over werkloosheid en loon naar werken. Nu moet ik toegeven dat ik op werkvlak niet te klagen heb. Ik had mijn eerste contract op zak voordat ik afgestudeerd was en heb sindsdien nog geen dag zonder job gezeten. Ik werk in een erg jobzekere sector, dus de huidige crisis doet me weinig.
Ik heb altijd gezegd dat als ik ooit werkloos zou worden en niet dadelijk een geschikte job zou vinden, ik interimarbeid zou doen. Maar tegen welke prijs? Een shopmanager die 1700 euro bruto verdient? Moeilijk om te geloven. Dertig euro meer verdienen om van een halftime job naar een fulltime te gaan? Neen, dat gaat mij toch ook net iets te ver. Dat iedereen gezien de huidige economische omstandigheden wat moet inleveren, daar kan ik inkomen, maar men moet wel redelijk blijven…
Ik heb het op mail hoor. Ik heb het nogmaals gecheckt omdat ik het zelf ook nog steeds moeilijk te geloven vind. De correcte benaming was trouwens filiaalmanager zag ik ook nog in die mail. Paritair comité 311.
Misschien moet iedereen eens twee keer nadenken en heel hard in eigen boezem/portemonnee kijken vooraleer hij of zij werkzoekenden profiteurs gaat noemen…
Er zijn weinig mensen die beseffen hoezeer werklozen en interims uitgebuit worden. Ik heb lang genoeg in het systeem meegedraaid om te weten hoe grof het is. 600 euro bruto minder verdienen dan je collega’s die samen met jou starten louter omdat jij interim bent… teamuitstappen waar een interim die er zes maand werkt niet mee heen mag omdat hij maar interimair is,…geweigerd worden voor een job van bepaalde duur omdat je universitair bent en dus te hoog geschoold…ik kan er een boek over schrijven maar ben vooral blij dat ik er al drie jaar van verlost ben.