Ik las dit boek van Åsne Seierstad op het vliegtuig naar Australië. Het thema van het boek interesseert mij mateloos: het leven van alledag in Kaboel in Afghanistan. Het boek leest als fictie, maar is volgens de auteur een zo getrouw mogelijke weergave van het alledaagse leven van een familie boekhandelaars. Steeds weer wordt je met de neus op de feiten gedrukt: vrouwen zijn minderwaardige wezens in Afghanistan. Hun man en familie kan hen als het ergste uitschot behandelen.

Literair vond ik dit boek een lichtgewicht. Geen mooie zinsconstructies of taalvondsten te bekennen. Toch greep dit boek  mij aan vanwege de verregaande onrechtvaardigheid die vrouwen vóór, maar ook ná de oorlog van 2001 wordt aangedaan. Eén ding is zeker, er is daar nog heel veel werk aan de winkel.