Ik wou dat ik het had. Een talent. Eéntje maar. Iets wat mij zou onderscheiden van de massa, de middelmaat. Iets wat mij speciaal zou maken. Helaas, hoe ouder ik word hoe duidelijker ik begin te zien dat ik geen bijzonder talent heb. Dat ik niet speciaal, niet bijzonder ben. En dat is een bittere pil om te slikken. Dus blijf ik verder zoeken, naar dat éne talent. Tegen beter weten in.
Talent
Ge zijt geweldig goed in menselijke omgang, als dat geen pracht van een talent is!
En ge zijt zo zot om in no-time een paar turfboeken recht te verslinden, als dat ook al geen talent is…
En ge hebt al een fantastisch diploma, nog meer talent!
Ik kan mijn naamgenoot alleen maar bijtreden!
Ik dacht hetzelfde te schrijven als Peter: je bent zeer vlot in de omgang, dat is een geweldig talent op zich.
ik ken dat! ik ken dat! niet dat ik niets kan hé, maar echt goed zijn in iets, neen hoor.
Ik denk dat ik mij moet aansluiten bij gypsy. 😛 Girl, we gaan ons een keertje bedrinken met een paar cocktails. 😉
Ik ken je niet, maar ik zou zeggen: blijf zoeken én je vindt het ongetwijfeld!
Hey yab,
Organisatietalent, dat is ook een talent eh. Je bent geweldig goed in het bijeenbrengen en mobiliseren van mensen en dingen op de been brengen. En niet onbelangrijk talent hoor…
Mag ik iets kwijt op je trieste verhaal. Talent is een woord gemaakt voor degene die iets zoeken dat ze zelf niet hebben om jaloers te kunnen zijn bij degene die beter zijn in iets.
In dat opzicht is jouw talent dat je mij in ieder geval de indruk geeft dat je goed kan schrijven. Doe daar iets mee.
Mensen met ‘ talent ‘ zorgen voor interesse en vaak voor jaloezie.
Maak de wereld jaloers…
VeniVidiVici