Ja mensen, het is daar nog steeds oorlog. Het kleine meisje in mij dat vroeger zo enthousiast in de mis over vrede zong (jaja, we hebben allemaal van die fases in ons leven) en er rotsvast van overtuigd was met eigen handen mee te werken aan het bewerkstelligen van die vrede, sterft elke dag een beetje meer.
Libanon
Oorlog is erg; het onvermogen om er anno 2006, met alle mogelijke organen (VN, OVSE,..) voorhanden, iets aan te doen, is zo mogelijk nog pijnlijker.
Ja, soms heb ik ook het gevoel dat organen zoals de VN maar veredelde praatbarakken zijn. Maar dan bedenk ik me dat praten toch nog altijd beter is dan op mekaars gezicht kloppen.