In Jan Ulrich. Voor wie ik, ondanks zijn ups en downs, altijd ben blijven supporteren en waarvan ik dacht dat hij dit jaar een serieuze kans maakte om eindelijk nog eens de Tour te winnen. Blijkt hij toch wel geen ordinaire dopingzondaar te zijn, net als de rest. 
‘k Had het natuurlijk kunnen weten, d’r rijden tegenwoordig niet meer veel dopingvrije wielrenners rond in het peloton. Spijtig dat een mooie sport op zo’n manier de das om gedaan wordt.
niet niaef doen hé alle wielrenner sgebruiken, nog het ergste van al in de amateurwereld van de beloftes en de kermiskoersen…
maar ik vnid dat geen afbreuk doen aan hun prestaties.
doping is geen wondermiddel van van een sukkel een superman maakt
eht versterkt gewoon je talenten
het is niet goed te praten, maar men moet nu niet zo geschkt doen vind ik; ik bljif het wielrennen e oko ulrich een warm hart toedragen
*klopt plechtig op de borst* fukk me
Mja, ik blijf doping een vorm van valsspelen vinden. Het gebruik van doping ontneemt voor mij de glans aan een overwinning.
En ik ben zeker niet zo naïef om te geloven dat degenen die gepakt worden de uitzonderingen zijn. Ik maak mij geen illusies over die uitzonderlijk hoge gemiddelden die in de Tour de France worden gereden. En als je ziet hoe snel ze tegenwoordig die bergen opkoersen, die grote verbeteringen, dat hebben ze heus niet alleen aan beter materiaal te danken.
Voor mij hoeft het echter niet allemaal hoger, sneller en beter te worden, het uitrijden van zo’n wedstrijd op zich is al een prestatie. En tja, in andere sporttakken wordt ook doping genomen, maar daar wordt veel minder ruchtbaarheid aan gegeven.