Ja, ‘k weet het, we zijn ondertusen al bij het volgende weekend aanbeland, maar ik zit al zo lang te zeggen dat ik een verslagje zal maken, dat ik er nog moeilijk onderuit kan.

Wel, na de housewarming party van vrijdag, ontbrak het mij aan zin en goesting om zaterdag vroeg uit mijn bed te kruipen om naar de tekenles te gaan. Bovendien werden we al om één uur in de kerk van Schiplaken verwacht om een trouwviering bij te wonen en ik had geen zin in weer maar eens een spelletje haast-je-rep-je.

Na een rustig ontbijt (wow, wat een verademing) en een verkwikkende douche (is dit eigenlijk geen pleonasme?), sprongen mijn vriend en ik in de wagen (want opeens was het toch weer later dan we dachten).

De kerk van Schiplaken zat stampvol. Mooie klassieke misviering trouwens. Ik was bijzonder gecharmeerd door het muzikale duo dat de muziek verzorgde. Nooit gedacht dat een harp en een viool elkaar zo mooi konden aanvullen. En toen de violiste een paar nummers zong, was ik helemaal in de wolken. Zeer smaakvol. Alleen jammer dat de bruid zowat uit haar kleed bibberde na de misviering. Maar een bruid met een dikke anorak aan, dat staat niet zo, he?

Omdat we nog een paar uren over hadden tussen het einde van de mis en het begin van de receptie, gingen we nog snel wat badkuipen en chauffages voor onze nieuwe woonst kiezen bij Desco. Er is een Desco in Mechelen, maar toen we daar aankwamen, leek die gesloten te zijn (terwijl op de folder stond dat ze wel degelijk open waren). Dus wij helemaal naar Wijnegem gereden (lang leve de bedrijfswagen).

In Wijnegem werden we te woord gestaand door een (onvriendelijke) dame die zeer verbaasd keek toen we haar het verhaal van de gesloten toonzaal in Mechelen vertelden. Bleek dat we voor de (gesloten) deur van het magazijn gestaan hadden. De toonzaal bevond zich aan de andere kant. Stoem. Stoem. Nuja, niet veel aan te doen. Een paar offertes laten opmaken. (Die wéér wat duurder uitgevallen zijn dan het standaardvoorstel. Tsss.) Over de uiteindelijke keuze zullen we nog wel een nachtje slapen.

Tijd voor de receptie. (Voorafgegaan door een klein intermezzo op de parking van Desco om mijn nagels van het juiste kleurtje te voorzien.) Veel bekende gezichten, veel lekkere hapjes, veel goeie schuimwijn en veel foto’s. Dat was het zowat.

En dan het avondfeest. (We waren én voor de receptie én voor het avondfeest gevraagd omdat de bruidegom ons een beetje als fotografen van dienst had aangesteld.) Superlekker eten! Ik heb zelfs, ondanks de overvloed aan hapjes tijdens de receptie, nog een tweede portie van het hoofdgerecht (chateaubriand) gevraagd. We vertoefden voor de verandering alweer in goed gezelschap (de bitch van dienst zat aan een andere tafel, hoera!).

Na het dessertenbuffet volgde de openingsdans en dan werden de beentjes tot de late uurtjes aan het werk gezet op de dansvloer. Zalig! Nu alleen nog tijd vinden om die vijfhonderd foto’s te verwerken voordat de bruid en bruidegom terug zijn van hun huwelijksreis.