Weet je waar ik mij soms zo enorm in kan opjagen? Mensen die zich niet aan een simpele deadline kunnen houden. En dan heb ik het niet over een paper of een werkje op tijd inleveren, hey, dat zoiets over tijd kan gaan, dat snap ik best. Maar gewoon op tijd laten weten dat je met een groep mee gaat eten, da’s nu toch niet veel moeite? Vooral niet als ik hoogstpersoonlijk al VIER (4) mails gestuurd heb, waarin ik hen vriendelijk vraag om toch zeker niet te vergeten zich in te schrijven voor het eten!! Elke keer weer lappen ze het me. Tegenwoordig reserveer ik voor de zekerheid sowieso al altijd voor twee personen extra, want er kruipt altijd nog wel ergens een sufkop uit het stro, net ontwaakt uit zijn winterslaap, die van toeten noch blazen weet, maar toch o zo graag mee zou willen gaan eten. En ‘t is toch nog niet te laat, zeker?

Elke keer hetzelfde. En elke keer weer erger ik mij daar dood aan.