Het ziet er beroerd uit voor de sterke man van Israël. Sharon zal voor mij altijd de man blijven die Sabra en Shatila op zijn geweten heeft. Maar eerlijk is eerlijk, het vergde behoorlijk wat moed om over te gaan tot de ontruiming van de joodse nederzettingen in de Gazastrook en delen van de Westoever. Een (volgens mij) noodzakelijke stap om het vredesproces tot een goed einde te brengen.

Ik heb zo het gevoel dat Sharon deze tweede hersenbloeding niet zal overleven. En eigenlijk denk ik dat dit maar best is. Ik weet uit eerste hand wat een verwoestende gevolgen zo’n zware hersenbloeding kan hebben, als je het overleeft. Een trots man als Sharon zou nog maar een schim zijn van zijn vroegere zelf. Soms is de dood verkieslijk boven het leven.