Ik beken. Ik heb er een godsgruwelijke hekel aan. Tussen de wriemelende mensenmassa op zoek naar “het perfecte geschenk”, ellenlange rijen aan de kassa en onvriendelijke kassiesters (want totaal overwerkt) trotserend. Bovendien laat mijn inspiratie mij meestal schromelijk in de steek. Wat mag je dus als cadeau van mij verwachten? Een geschenkbon al hier en al daar. En ja, ik weet dat het niet origineel is. En neen, dat wil heus niet zeggen dat ik je niet graag zie. Ik doe je gewoon een gigantisch plezier, want het beste geschenk, dat kies je beter zelf. Niet?

Over wikipedia. Beloofd.

Blijkbaar is the Big Boss zelf niet vies van een beetje geknoei met de geschiedenis. Tja, iedereen doet zich graag een beetje mooier voor dan hij of zij in werkelijkheid is, zeker? Niet meteen een briljante zet na al de controverse van de laatste tijd.

Het geluid van honderden taxi’s die in een lange colonne vertrekken vanuit Brussel Noord naar het centrum. Protest! Maar tegen wat? Iemand een idee?

Even donker als mijn humeur vandaag.

De beste foto’s van het jaar, volgens TIME.
Veel ellende, weinig lichtpuntjes.

Meer is er soms niet nodig
Om te beseffen
Dat iemand je
Graag Ziet.

Voor een geslaagde spelletjesavond:
een sneetje Kolonisten van Catan,
een geutje straffe verhalen (Hollandse kaas in oren, gemiste vliegtuigen, onsmakelijke toiletavonturen, Chinese spionnen),
een snuifje slappe lach,
overgoten met een net-niet overwinningsausje.

Lang geleden dat ik nog zo gelachen heb. (Met dank aan de straffe stoten van mijn ex-vriendje. Zijn huidige vriendin heeft werkelijk engelengeduld.)

Poe, poe. De feestdagen zijn amper in zicht of de decadentie is al begonnen. Gisteren twee keer uitgebreid gegeten. Uitgebreid als in: voorgerecht, hoofdgerecht, calorierijk dessert. ‘s Middags de kerstmenu in ons bedrijfsrestaurant (tja, ik kon er niet aan weerstaan) en ‘s avonds uitgebreid getafeld bij een Griek in Brussel op kosten van het werk.

Gelukkig hebben we ‘s namiddags wat energie verbruikt tijdens de gegidste wandeling door de Marollen. Jammer genoeg had mijn groepje niet zo’n goeie gids. Hij had zijn verhaaltje wel voorbereid, maar o wee als je hem een vraag stelde die niet in zijn schriftje stond. Achja, ‘t was een goeie gelegenheid om de collega’s eens buiten de werkcontext te leren kennen en ik heb toch een paar mooie plekjes ontdekt.

We hebben zelfs een bezoekje gebracht aan een authentiek bruin café. En dat bruin mag je heel letterlijk nemen: plafonds en muren zagen bruin van de rook. Mijn longblaasjes zijn er nog niet goed van. Eenmaal binnen bleken we getuige te zijn van een historisch moment: de allerlaatste dag dat dit café nog open was. En daar hoort natuurlijk rijkelijk vloeiend geestrijk nat bij.

Wat mij betreft, mogen ze op het werk elke week zo’n kerstfeestje organiseren. 😉

Berichtje in de GvA:

KU Leuven-gebouw in Heverlee ontruimd na knal

In een labo van een van de gebouwen van de K.U.Leuven, aan de Kardinaal Mercierlaan in Heverlee, heeft zich donderdag rond 17 uur een kleine brand voorgedaan gevolgd door een knal. Niemand raakte gewond, maar het gebouw werd een tijdlang ontruimd.
De brand situeerde zich aan een oven waar enkele proeven werden uitgevoerd. De knal ontstond doordat in de ovenzaal een buis met magnesiumpoeder beschadigd raakte en in contact kwam met zuurstof. De brandweer had de situatie snel onder controle.

Een uit de hand gelopen scheikundig experiment, waarschijnlijk. 😉

Peter heeft me de moeite van het schrijven van een blogstukje bespaard. 😉