Poe, poe. De feestdagen zijn amper in zicht of de decadentie is al begonnen. Gisteren twee keer uitgebreid gegeten. Uitgebreid als in: voorgerecht, hoofdgerecht, calorierijk dessert. ‘s Middags de kerstmenu in ons bedrijfsrestaurant (tja, ik kon er niet aan weerstaan) en ‘s avonds uitgebreid getafeld bij een Griek in Brussel op kosten van het werk.

Gelukkig hebben we ‘s namiddags wat energie verbruikt tijdens de gegidste wandeling door de Marollen. Jammer genoeg had mijn groepje niet zo’n goeie gids. Hij had zijn verhaaltje wel voorbereid, maar o wee als je hem een vraag stelde die niet in zijn schriftje stond. Achja, ‘t was een goeie gelegenheid om de collega’s eens buiten de werkcontext te leren kennen en ik heb toch een paar mooie plekjes ontdekt.

We hebben zelfs een bezoekje gebracht aan een authentiek bruin café. En dat bruin mag je heel letterlijk nemen: plafonds en muren zagen bruin van de rook. Mijn longblaasjes zijn er nog niet goed van. Eenmaal binnen bleken we getuige te zijn van een historisch moment: de allerlaatste dag dat dit café nog open was. En daar hoort natuurlijk rijkelijk vloeiend geestrijk nat bij.

Wat mij betreft, mogen ze op het werk elke week zo’n kerstfeestje organiseren. 😉