Net terug van de trouwmis met het slechtste muziekgroepje aller tijden. Manmanman, de heer aan de synthesizer en zijn drie zingende vrouwen die zichzelf aan de wereld presenteerden onder de bijzonder originele naam “Say yes”, slaagden erin klassiekers als “Bridge over troubled water“, “Always on my mind” en “Annie’s Song” vakkundig de nek om te draaien. Het was echt beschamend. Hopelijk waren bruid en bruidegom toondoof.

Mijn voorleesstukje daarentegen was werkelijk een wonder van articulatie en expressie. De kerk hing aan mijn lippen. 😉 (PS: Ze hadden mij waarschijnlijk nog niet vaak openlijk om vergiffenis horen vragen…)

Nu kruip ik voor een uurtje in bed, want mijn hoofd voelt aan alsof mijn hersenen uit mijn schedel willen springen.