Het blijft toch altijd een beetje reizen. Behalve vanochtend dan, want toen stonden alle treinen richting Brussel stil in het station van Leuven. Er werd ons vriendelijk meegedeeld dat er richting Brussel voorlopig geen treinen meer reden door een spontane werkonderbreking van het NMBS-personeel. De NMBS-medewerkers in het station van Leuven liepen blijkbaar zelf niet echt warm voor deze stakingsactie, want de luidsprekers verkondigden meermaals dat het om een beperkte actie ging en dat de NMBS zich hiervoor heel erg verontschuldigde.
Wel grappig om de reacties van mijn medetreinreizigers te observeren. Voor het merendeel gelatenheid. “Tja, niks aan te doen, ik lees nog even wat verder in mijn krant.” Maar ook een aantal reizigers die zenuwachtig werden. Een belangrijke afspraak of vergadering mislopen, niemand maakt het graag mee. Niet dat het ook maar één sikkepit helpt je hierover op te jagen. Je bent als treinreiziger volledig overgeleverd aan de grillen van het personeel en daar kan je beter mee leren leven.
Nu, uiteindelijk ben ik met drie kwartier vertraging toch in Brussel geraakt. Ik zorg er trouwens altijd voor dat ik voldoende leesvoer bij me heb om dode momenten en stakingsacties te overbruggen. 😉
Ah, bij momenten overdrijven die vakbonden toch serieus zenne. Voor ‘t minste probleem leggen ze de helft van ‘t land plat, terwijl de rest van hun collega’s daar blijkbaar niet mee akkoord gaan.
Tja, de vakbonden staan erg sterk bij de NMBS. Ik ben trouwens tegen deze manier van actievoeren. De grootste slachtoffers van zulke spontane stakingsacties zijn de gewone treinreizigers, die gijzelaars worden in een conflict waar ze eigenlijk niks mee te maken hebben.
Dergelijke acties kan ik ook niet begrijpen. Er zijn andere manieren om te protesteren waarbij je de reizigers spaart. Maar tegenwoordig beginnen ze van de minste banaliteit te staken. Ik weet niet meer waar ik dat gelezen had, maar dat was een overzicht van gebeurtenissen waarop een staking uitgebroken was die evengoed op andere manieren opgelost kon worden, dmv bijvoorbeeld een controle van de arbeidsinspectie of gezondheidsinspectie. Men grijpt veel te snel naar het stakingswapen en vergeet dikwijls dat men een bedrijf dat al in moeilijkheden zit, daarmee nog dieper de put in duwt en zo het eigen belang ondergraaft. Nee, ik loop niet al te hoog op met de huidige manier van handelen door de vakbonden. De ene wil al opbieden tegen de anderen, en de (zuilen)politiek zelf speelt ook nog eens een grote rol.
Natuurlijk is het maar best dat ze bestaan, maar ze moeten kunnen ter verantwoording geroepen worden, vind ik.