Gisteren zijn mijn vriend en ik naar de hoofdstad geweest om deel te nemen aan de festiviteiten ter ere van de 175ste verjaardag van “Madame” België en de 25ste verjaardag van “Mademoiselle” federalisme. We gingen vooral voor het spektakel ‘s avonds, maar waren al in de late namiddag vertrokken om eerst nog wat tussen de mensenmassa in Brussel te kuieren.

Nu, ik wil het niet zozeer over de mensenmassa hebben, maar wel over het spektakel.

Rond half negen kwamen we aan in de omgeving van het Rogierplein. Jammer genoeg werd vlak voor onze neus de doorgang afgesloten door een levende ketting politie-agenten. Niet leuk, vooral omdat we zagen dat er echt nog zeeën van ruimte was en er ondertussen al zo’n hondertal mensen achter ons stonden te dringen om ook tot het centrum van het spektakel te kunnen doordringen.

Gelukkig stonden we in de buurt van twee stevige jongens (bikers op het eerste gezicht) die ook geen zin hadden zich de toegang tot het plein te laten ontzeggen, de bevelen van de politie-agenten straal negeerden en gewoon de radarhekkens verplaatsen en zo op het plein glipten. Wij (en zo’n twintigtal andere burgerlijk ongehoorzamen) er achteraan, natuurlijk. Zo’n kans krijg je niet vaak. 😉

Nadat we door dit mini-avontuur een goeie plek veroverd hadden, mocht het spektakel wat ons betreft beginnen. Het begon nogal zwakjes met wat optredens die mij niet echt konden boeien, maar daarna werd het beter. De para’s haalden wat kunstjes uit, er vlogen wat straaljagers over, de koning arriveerde (‘k heb er zelfs een wazige foto van), er daalde confettie op ons neder en de grote aak zette zich in beweging.

Helaas, net op het moment van de grote finale (de koning die de (symbolische) kaars op de kartonnen verjaardagstaart moest uitblazen) viel de regen met bakken uit de hemel. Het resultaat: prompt vielen het geluid en de grote schermen uit. Tsss, blijkbaar hadden de organisatoren er geen rekening mee gehouden dat het kon regenen. Tja, in België regent het natuurlijk niet vaak en het is niet dat het weerbericht al twee dagen op voorhand voorspeld had dat het die avond ging regenen of zo. Een begrijpelijke vergissing.

Mijn vriend en ik moesten wel even lachen, want tijdens onze wandeling waren ons de rondslingerende kabels alhier en aldaar al opgevallen en we zeiden tegen mekaar dat dat toch niet echt veilig kon zijn. Nuja, de plotselinge stroomuitval kan natuurlijk ook als een teken opgevat worden voor de toekomst van België. 😉

Geen nood echter, ze kregen het geluid terug aan de praat en er werd nog wat confettie rondgestrooid, maar het tweede deel van het concert moest afgelast worden wegens “technische problemen”. Je vraagt je toch af hoe al die festivals erin slagen tijdens regenbuien wél geluid te fabriceren, maar enfin.

Wij vonden het niet zo erg dat die optredens niet meer door gingen, want eigenlijk waren die toch maar aan de flauwe kant. En gelukkig was er heel veel en heel mooi vuurwerk om ons te verwarmen en te verblinden tijdens de regenbui.

Daarna was het nog een hele opgave om terug aan het station Brussel Noord te geraken, want alle wegen naar het station waren afgezet door de politie en niemand wist wanneer die terug open zouden gaan en eigenlijk wist ook niemand goed waarom die afgesloten waren en tja, juffrouw wij volgen ook alleen maar bevelen op.

Nu, uiteindelijk zijn we toch aan het station geraakt en het moet gezegd, de rit naar huis in de overvolle trein was eigenlijk nog wel best gezellig. 😉