Hoi hoi trouwe lezers! (kuch kuch)

Jullie hebben nog een heleboel spectaculaire verhalen van mij te goed over de voorbije weekends. Ik heb de laatste dagen helaas extreem weinig tijd gehad om te bloggen. Iets waarover ik mij trouwens totaal niet schuldig voel.

Maar laat ik eerst beginnen met het relaas van ons avondje uit gisteren. Mijn vriend en ik hadden afgesproken met een bevriend koppel om wat bij te praten onder het genot van spijs en drank. We zijn een nieuw Afrikaans restaurant gaan uitproberen: Isimbi op het Alfons Smetsplein. Het restaurant is zo nieuw dat het zelfs nog niet vermeld wordt op de site van de stad Leuven.

Isimbi is een aanrader voor wie houdt van spicy food en genoeg tijd heeft om zich niet te storen aan het Afrikaanse ritme waarop de bediening en het bereiden van de gerechten verloopt. Wij waren niet gehaast, dus ons stoorde het lange wachten niet zo erg, maar voor een snelle hap moet je niet bij Isimbi zijn. Ikzelf heb de antilope uitgeprobeerd en die was verrukkelijk: zacht vlees met een heerlijke saus en ietwat pikante groenten. Er stonden nog meer interessante gerechten op de kaart, dus we zullen nog eens terug moeten gaan. En voor de meisjes onder ons: het dessert met de veelbelovende naam “Meisjesdroom” is zeker een aanrader. 😉

En omdat we nu toch bezig waren met nieuwe ontdekkingen zijn we iets gaan drinken in een pas geopend café in de Muntstraat: Café Barcode. Zo nieuw dat hun site nog niet eens online is. 😉 Het interieur is helemaal ingericht in de stijl van de naam: een leuke combinatie van moderne lichteffecten en staal met oude houten plafonds en bakstenen muren. Jammer dat de stoelen die met haken aan het plafond hingen ingenomen waren, want die zagen er behoorlijk knus uit. Ik ben trouwens altijd al een fan van schommelen geweest. Café Barcode is wat mij betreft echt de moeite van een bezoekje waard. Bovendien serveren ze mijn favoriete cocktails: mojito, margarita en caipirinha. Wat wil een mens nog meer?

Nu heb ik al veel gezegd over de gelegenheden die wij bezocht hebben, maar weinig over de avond zelf. Wel, een belangrijk deel van de gesprekken ging natuurlijk over de aanstaande trouw van onze vrienden. Ze hebben mij zelfs gevraagd om een stukje tekst in de mis te lezen! Ik voelde mij echt vereerd! (Call me crazy, maar lezen in de mis is, sinds de tijd dat ik nog een klein meisje was, altijd al één van mijn hobby’s geweest. Zelfs nadat ik besefte dat het geloof niks voor mij was.)

Verder ging het over de gewone dingen des levens, zoals daar zijn: kindjes kopen, het werk, bouwen, huizen kopen en andere saaie dingen waar volwassenen over praten. Ja, we worden een dagje ouder en (helaas) kunnen we de grote mensen dingen niet langer meer ontwijken. Pas op, het was een aangenaam gesprek, maar ik mis de uitgelaten zotheid van onze studententijd, toen het leven nog avontuurlijk was en vol verrassingen zat. Nu zitten we vast in de routine van ons dagelijks bestaan en ik geraak daar maar niet aan gewend.

PS: En nu maar hopen dat de Isimbi en Café Barcode mijn blog lezen en mij als dank voor de goeie reclame wat willen sponsoren. 😉