Kort verslagje van mijn dag gisteren.

‘s Ochtends rap rap gaan winkelen, want anders zouden we dit weekend moeten overleven op oud brood en dat staat niet onder smakelijk in mijn woordenboek. Daarna snel snel iets gegeten, een vriendin gaan uithalen en plankgas naar een huwelijksmis in het Antwerpse. Natuurlijk was ik totaal vergeten een cadeautje mee te nemen (je kan toch moeilijk met lege handen op een trouwreceptie aankomen), dus zijn we onderweg nog wat pralines gaan uithalen. Niet origineel, wel lekker. En ik zal later nog wel een storting doen op de wij-sparen-voor-een-huisje-rekening van de pasgehuwden.

We waren nog net op tijd om het koppel de kerk te zien instappen. Just in time, het wordt een gewoonte. De trouwmis was prachtig. De bruid straalde, de kerk zat stampvol en een talentvolle zangeres zorgde voor de muzikale invulling. Eén van de mooiste missen die ik tot op heden heb bijgewoond. Bij het buitenkomen uit de kerk kregen de talrijk opgekomen toeschouwers een witte ballon in de handen gedrukt. Tellen tot drie en de ballonnen kozen het luchtruim. Wie weet wat zij op hun reis zullen tegenkomen?

Na de mis zijn we dadelijk doorgereden naar de receptie, waar we om half vier verwacht werden. We waren een half uurtje te vroeg (ja, als er te eten valt, dan zijn we er altijd als de kippen bij), dus hadden we nog wat tijd om het domein te verkennen.

Mooi weer, lekkere hapjes, veel bekende gezichten, toffe gesprekken en poffertjes met ijs en verse aardbeien! Een samenvatting van een geslaagde huwelijksreceptie. 😉

Na de receptie in zeven haasten vertrokken naar een barbecue waarop we verwacht werden om 18.30u en help! het was ondertussen al 18.00u geworden. Onze vriendin onderweg ergens uit de wagen gegooid om tijd te sparen (nah, just kidding, we hebben haar mooi thuis afgeleverd). Gelukkig bleken wij niet de enige laatkomers. We waren dus nog ruimschoots op tijd om het aperitief mee te pikken.

Na gesmikkeld ende gesmuld te hebben van zeer goed bereid barbecuevlees (het moet niet altijd zwartgeblakerd zijn), moesten we vroeger afscheid nemen dan ons lief was, want in een overmoedige bui had ik een andere vriend beloofd naar zijn feestje te komen dat op diezelfde avond plaats had. Natuurlijk hadden we niet meer zo heel veel zin in dat feestje, maar belofte maakt schuld…

Auto in gesprongen, naar huis gereden (aja, want we moesten nog een cadeautje gaan halen), auto achtergelaten en te voet naar het feestje gegaan. Ik denk dat ik nog nooit zo kort op een feestje gebleven ben. D’r was niet veel bekend volk en het volk dat er was, zag er nogal saai uit. Maar dat kan ook aan ons gelegen hebben, want onze pijp was ver uit. Anyway, na een dik half uur hadden we er genoeg van en zijn we naar ons bed gestrompeld. Om er vandaag weer vroeg uit te moeten, want straks gaan we een dagje relaxen bij Yolande Bueckers.

Ik kan het wel gebruiken. 😉