En het is niet Rik Torfs. 😉
Na de spannende strijd om het voorzitterschap binnen mijn studentenvereniging, heeft ook de laatste ronde van de rectorverkiezing een bijna-foto-finisch opgeleverd. Rik Torfs kreeg 608 stemmen achter zijn naam, Marc Vervenne 628 stemmen. De vice-rector heeft het dus gehaald. Wat betekent dat we mogen rekenen op een verderzetten van het beleid van onze burgie met het managershart Oosterlinck.
Tevreden met die beslissing?
Bwah, ik heb het eerlijk gezegd allemaal maar vanop een afstandje gevolgd. Maar de studentenvertegenwoordiging heeft voor Vervenne gestemd, dus denk ik dat Vervenne wel een goeie keuze is en hij heeft als vice-rector zijn job toch altijd degelijk gedaan. Ik ben wel tevreden over het feit dat de stemmen van de studenten het verschil gemaakt hebben.
Och ja, als Gentse student ben ik niet zo goed op de hoogte van de Leuvense situatie, maar ik heb het hele gebeuren toch wel vrij goed gevolgd.
Als je leest dat 95% van de studentenvertegenwoordigers ook zonder blok-stemmen om Vervenne zou stemmen, dan is het zeker een goede keuze geweest voor de studenten. Anderzijds is Vervenne wel voor een groot deel een verderzetting van het huidige beleid van Keizer Oosterlinck, waar de studenten toch niet al te happig voor waren. Zeker wat betreft de visie van Oosterlinck op studentenvertegenwoordiging en het belang daarvan en de noodzaak daaraan.
Torfs is anderzijds natuurlijk wel een heel controversieel figuur 😉
Ah, er staat een mooi artikeltje over in De Standaard, waarom de studenten in blok voor Vervenne gegaan zijn:
http://www.standaard.be/Nieuws/Binnenland/index.asp?articleID=GAUF50VH
Ja, ik had al gelezen dat Torfs de studenten aan zijn eigen faculteit niet veel inspraak gunde. Je hebt trouwens helemaal gelijk dat Oosterlinck op dat vlak ook niet echt geweldig scoorde. Ik herinner mij nog maar al te goed hoe hij de semesterexamens erdoor gedrukt heeft. Het systeem van de semesterexamens heeft Oosterlinck trouwens afgekeken van Gent. 😉 De studenten zijn toen voor het eerst in lange tijd nog eens op straat gekomen om te betogen. Tevergeefs, natuurlijk.