Volgens de laatste nieuwsberichten is er in België een schrijnend tekort aan informatici. Nu, over het al dan niet terecht zijn van deze bewering wens ik mij niet uit te spreken, maar ik kan wel vaststellen dat er een tekort is aan bekwame informatici.

Vandaag heb ik (neen mensen, ik verzin dit niet) gedemonsteerd aan een informaticus die mijn pc moest herinstalleren, hoe je een laptop in een docking station steekt, heb ik aan een andere informaticus (ok, toegegeven deze persoon houdt zich nu niet meer echt met informatica bezig) moeten uitleggen wat https is en de projectleider van het IT-project waartoe mijn bedrijf de opdracht heeft gegeven, is duidelijk ook niet echt mee op IT-vlak.

Straffe toebak. Gelukkig heb ik gisteren met veel geduld onze secretaresse uitgelegd hoe encryptie met public en private keys werkt. En weet je wat? Ik denk dat ze het snapte. 😉

Beetje après-reclame maken. Gisterenvoormiddag zijn mijn vriend en ik gaan genieten van een uitmuntende portie nootjes, geserveerd door een aangename mengeling van mannelijke en vrouwelijke stemmen uit Vlaanderen en Nederland, overgoten met een sausje uit de Renaissance. Dit alles werd ons gepresenteerd op in een schitterend kapelletje, want het oog wil ook wat. En of het gesmaakt heeft! Het smaakte zelfs naar meer! Alleen hadden de koren in kwestie geen rekening gehouden met hun enthousiaste publiek en geen bisnummer voorzien. 😉

En een vlo? Ja, das stickt und pickt! (Geen idee of dit juist geschreven is. Mijn Duits zit mijlenver weg.)

Volgend berichtje op de site van vrtnieuws.net kan de “nieuws”gierige surfer alleen maar blij maken:

Vrtnieuws.net en sporza.be brengen voortaan videobeelden voor alle breedbandabonnees in België. De VRT breidt zijn nieuws- en sportaanbod op het internet daarmee verder uit. Het onderscheid tussen Skynet- en Telenet-abonnees enerzijds en abonnees bij andere internet-providers anderzijds, vervalt. Iedereen met een breedbandverbinding kan voortaan de video als video bekijken.

Alleen de surfer in het buitenland zal helaas niet van bewegende beelden kunnen genieten, want de VRT beschikt niet over de rechten (bij bv. persagentschappen of rechtenhouders van sportmanifestaties) om video als video in het buitenland te verspreiden.

Jammer, maar mij hoor je zeker niet klagen. Ik werd horendol van die slideshows. 😉
En mensen in het buitenland kunnen zich altijd troosten met die voortreffelijke initiatief van de BBC.

Want dan worden (eindelijk!) alle Belgische restaurants rookvrij. En nu maar hopen dat het paard niet struikelt vlak voor de finish…

En dit ter ere van een lentefeest in de Duitse stad Fürstenwalde. :-))

Astrid Lindgren, de geestelijke moeder van Pippie Langkous, is samen met Roald Dahl en Anthony Horowitz één van mijn favoriete kinderauteurs. Ik heb, denk ik, al haar boeken verslonden en als kind vele van de avonturen in haar boeken nagespeeld. En Pippi, tja dat was mijn heldin. Welk kind wil er nu niet met een paard en een aap helemaal alleen in een huis wonen, ijzersterk zijn en de volwassenen constant bij de neus nemen?

Ach, mooie jeugdherinneringen.

Vandaag wordt er in Frankrijk gestemd over het lot van de Europese grondwet. Ik zou niet durven beweren dat deze stemming cruciaal is voor de EU, maar er zal toch met spanning op de uitslag gewacht worden.

Ik ben benieuwd of de peilingen bewaarheid zullen worden en Frankrijk effectief neen stemt of dat de Fransen zich op het laatste moment zullen herinneren dat ze altijd sterkhouders geweest zijn van de Europese Unie en dat deze Unie toch een belangrijke bijdrage geleverd heeft aan de vrede en voorspoed na de Tweede Wereldoorlog.

Vandaag hebben we in de tekenles monotypes gemaakt en het ging mij helaas totaal niet af. Ofwel had ik te veel inkt weggehaald, ofwel te weinig, ofwel was mijn blad verschoven als ik een tweekleurendruk wilde maken. Bah bah bah. Echt wel balen.

Ik denk eerlijk gezegd dat druktechnieken in het algemeen niets voor mij zijn. Er gebeurt altijd iets onverwacht als je je plaat onder de drukpers legt. De tekenjuffrouw zegt dat deze techniek mij minder ligt omdat er een onderdeel van het creatieproces is waarover ik minder controle heb. Ik denk dat ze gelijk heeft. Ik zal de controlefreak in mij toch eens wat manieren moeten leren.

En het is niet Rik Torfs. 😉

Na de spannende strijd om het voorzitterschap binnen mijn studentenvereniging, heeft ook de laatste ronde van de rectorverkiezing een bijna-foto-finisch opgeleverd. Rik Torfs kreeg 608 stemmen achter zijn naam, Marc Vervenne 628 stemmen. De vice-rector heeft het dus gehaald. Wat betekent dat we mogen rekenen op een verderzetten van het beleid van onze burgie met het managershart Oosterlinck.

De verkiezing van een nieuwe voorzitter voor onze studentenvereniging heeft toch nog enkele spannende momenten met zich meegebracht.

Even de situatie schetsen: er waren maar liefst vier kandidaten (4!) die zich geroepen voelden om het voorzitterschap van onze kleine studentenvereniging op zich te nemen.In de praktijk komt dat voorzitterschap neer op het leiden van een groepje van een twintigtal nerds. En als lid van het kiescomité moest ik mee toezien op het eerlijke verloop van deze verkiezing.

Voordat we tot de stemming overgingen, werd er eerst een mini-debat gehouden waarin de voorzitters nog eens de kans kregen om hun visie uiteen te zetten. Ik moet zeggen dat voor mij drie van de vier kandidaten aan mekaar gewaagd waren. Met de vierde kandidaat heb ik een eerder problematische relatie, om niet te zeggen dat we mekaars gezelschap niet echt op prijs stellen. Dus mijn subjectieve ik zou al nooit op de vierde kandidaat stemmen.

Enfin, omdat ik dus examen Italiaans had vandaag, had ik in het weekend niet echt veel tijd om de verkiezingen praktisch voor te bereiden. Veel meer dan het reglement opstellen was er dus niet van gekomen. Gelukkig is delegeren één van mijn vele talenten (just kidding, ik ben eigenlijk een beetje een controlefreak). Mijn mede-kiescomitéleden hadden dus voor de stembriefjes gezorgd en voor twee potjes om de stemmen in te doen: één potje waarin de stemmen voor de voorzitter verzameld werden, een tweede potje om de overblijvende stembriefjes in te doen.

Dit is het verhaal van de twee potjes. Want wat bleek? De kiesgerechtigden deden braaf hun stem in het potje, tot daar geen probleem. Helaas was er voordien oploskoffie in die potjes geweest en had mijn collega kiescomitélid die potjes maar een vluchtig uitgespoeld en niet (NIET) afgedroogd. Ugh. Resultaat: al die kleine miezerige papiertjes met de namen van de kandidaatvoorzitters bleven dus in een laagje koffiedrab op de bodem plakken. Erg handig. Het meeste tijd hebben we dus verspeeld aan het stemmenvissen uit koffiepotjes. Nu, ‘t was wel grappig. Maar controlefreak-ik, die sowieso al weinig geslapen had en net een volledige werkdag en een examen Italiaans achter de rug had, moest toch even slikken.

Enfin, na drie stemrondes is er een winnaar uit de bus gekomen. Met een paar stemmen verschil ten opzichte van zijn enige overblijvende rivaal. Het bleef spannend tot het einde. Ik ben persoonlijk erg tevreden met onze nieuwe voorzitter. Ik ben er zeker van dat hij het erg goed zal doen. (En ‘t is nog een knappe verschijning ook.) Ik kijk al uit naar onze toekomstige samenwerking. 😉

Zo, het schriftelijk examen van Italiaans zit erop. Het was achteraf bekeken echt wel gemakkelijk. De juffrouw zal niet al te vaak haar rode pen moeten bovenhalen. 😉 Wel stom dat ik voor zo’n gemakkelijk examen een hele zondag heb zitten woordenschat en grammatica blokken. Moest ikzelf het examen opgesteld hebben, ik zou het een pak moeilijker gemaakt hebben. (Ikke strenge juffrouw!)

Nuja, het blijft avondschool natuurlijk. In principe zou je er zonder problemen door moeten geraken door gewoon naar alle lessen te gaan. Wat ik, brave student als ik ben (ahum, soms toch) dan ook gedaan heb.

Morgen nog het mondeling examen afleggen en dan zitten mijn eerste examens voor dit semester er weer op. Ik heb wel één groot voordeel: ik leg het mondeling examen samen met mijn vriend af, dus we kunnen op voorhand wat conversaties en zinnetjes oefenen.

En daarna moeten we eens gaan nadenken over wat we volgend jaar zullen doen. Het eerste jaar Spaans volgen (ons oorspronkelijk plan, helaas waren we hopeloos te laat) of het tweede jaar Italiaans. Aan de ene kant is het stom om al na een jaar met een taal te stoppen. Eigenlijk kunnen we nog helemaal geen deftige conversatie in het Italiaans voeren, maar aan de andere kant, je springt helemaal niet ver met Italiaans, terwijl Spaans toch echt een wereldtaal is. Achja, we zien wel. Nog tijd genoeg om er over na te denken.

Nu eerst een nieuwe voorzitter voor mijn studentenvereniging gaan kiezen.