Oef, ik dacht nooit dat ik de maandagochtend heelhuids zou halen. Maar kijk, ik onderschat mezelf steeds weer. 😉

Het begon al goed op vrijdag. Eerst een lekker etentje in één van mijn favoriete restaurantjes (de Earhshake in het Leuvense, een dikke aanrader voor wie van fusion cooking houdt!). Wel een beetje te veel gegeten. Achja, de voorgerechtjes zagen er zo lekker uit… En tja, als je de uitbater kent, doet die natuurlijk altijd nét iets meer zijn best. Gelukkig hebben we de overtollige calorieën er na het diner allemaal (allez, dat hoop ik toch) vanaf gedanst op een galabal. Mijn vriend en onze respectievelijke broers en zussen (jaja, een echt familie-uitstapje, zowaar) hebben tot in de vroege uurtjes het beste van onszelf gegeven.

Dan zaterdag. Normaal werd ik braaf om negen uur in de tekenles verwacht. En waarschijnlijk zou ik ook nog wel zo zot geweest zijn om te gaan als er de rest van het weekend niks meer op het programma gestaan had. Dat was dus niet het geval. Een vriend van mij trouwde. En om ‘s avonds nog goed te kunnen feesten, zijn we toch maar wat langer in bed blijven liggen. En tja, zaterdagnamiddag om twee uur, zaten we met een kater in de mis. De huwelijksviering was redelijk saai. De teksten vielen nog wel mee, maar de lezers waren ronduit slecht. Nog nooit zoveel gestotter gehoord in één mis. Gelukkig zorgde de pastoor voor een grappige noot door zomaar de helft van de kerk te vergeten van een hostie te voorzien. Tsss, hij mag al blij zijn dat er eens volk in de kerk zit en dan nog die arme gelovingen het sacrament van de eucharistie ontzeggen! Schandalig! 😉

Anyway, daarna vlug vlug naar huis om ons om te kleden en wat koud water in ons gezicht te petsen en daarna was het alweer tijd om te vertrekken naar het avondfeest. Goed feest, goed gezelschap, goeie muziek, lekker eten. Meer moet dat niet zijn. Vroeg in bed liggen, valt helaas niet te verenigen met de hiervoor opgesomde elementen.

Dus denken jullie: zondag lekker uitslapen. Mis poes. In een bui van jeugdige overmoed (ja, ik kan dat soms zo hebben), had ik mij de week ervoor opgegeven om de Vlaamse burger bij te staan op de Vlaanderendag. Dus ikke alweer om half elf uit mijn bed, rap het speciaal voor de Vlaanderendag gemaakte t-shirt aangeschoten (en toch ook maar een broek). Gespurt naar de trein en in Brussel op mijn nuchtere maag vijf uur lang een stroom ongeïnteresseerde Vlaamse burgers in de gaten gehouden. Ze waren braaf, maar erg apathisch. Maar misschien zaten de interessante mensen wel op de dag van de Aarde of op de Fiesta van het Rode Kruis.

Enfin, ik ben zelfs ‘s avonds nog gaan squashen. En tot mijn grote verbazing nog goed gespeeld ook. Moraal van het verhaal: slaap is zwaar overroepen. 😉