‘t Is ne stoere.

Mijn broertje heeft een moto gekocht. Zo’n sportief geval dat eruit ziet als een racemachine (vraag me niet naar het merk, ik ben slecht in het onthouden van merken van gemotoriseerde voertuigen). In één moeite heeft hij zich ook een motorpak op maat laten maken om zijn ranke, slanke lijf (mijn broertje lijkt totaal niet op mij) te beschermen tegen eventuele valpartijen. Hij mist alleen nog een paar motorboots, wat met zijn schoenmaat niet zo evident zal zijn om te vinden.

‘t Is toch even wennen, mijn broertje op de moto. Diep in mijn gedachten zie ik hem immers nog steeds als die schattige peuter met de mooie blonde krulletjes. De krulletjes zijn gebleven, de kleur is drastisch veranderd. En schattig is hij al lang niet meer. 😉 Ik hou mijn hart vast als hij zijn eerste ritjes op de moto zal maken. ‘t Blijft toch mijn kleine broertje, he, zelfs al steekt hij ondertussen met kop en schouders boven mij uit.