En voor het eerst sinds mensenheugenis zal ik niet meer ingeschreven zijn als student aan de KUL. Al hou ik nog een beetje de schijn op door twee taalcursussen te volgen aan het CLT, het is toch niet hetzelfde.

Het doet een beetje zeer dat mijn studentenkaart dit jaar niet vernieuwd zal worden. Zo’n zeer dat ik de laatste week al ettelijke beschrijvingen van aanvullende opleidingen en andere masters heb zitten doornemen en hard zit te twijfelen of ik me uit nostalgische redenen toch niet voor één vakje zou inschrijven. Een volledig jaar van 60 studiepunten volgen, zie ik momenteel niet zitten en daarvoor heb ik ook al te veel plannen gemaakt die onverenigbaar zijn met examens. Ik denk dat een sabbatjaar op studievlak geen kwaad kan, maar wie weet, volgend jaar? En dan te bedenken dat ik, toen ik in mijn laatste jaar rechten zat, zo hard gezworen heb dat ik nooit meer een universitaire opleiding bij zou doen. 😉